Ο Σπαρτιάτης στρατηγός Βρασίδας, ο αποκαλούμενος ως ο “Αχιλλέας” του Πελοποννησιακού Πολέμου

<p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRAeRQ89iyv0q-r5Tl0aZrA0cX1Y4RcaE4IUJU_50gKb2hI0o550ufVj5QJbdP8agMUHo69_DWLs0Ysvn5ztdQ7Mqge2EtPz-1wMFJ1SJz9o_x3YqZzwKfiqDiTgzGHHRxJsLcazJEUigUa8yCJn7aUkAN8QkLKvNMPTLEhOzhA6_EUEt3mIuj7b41fVw/s760/Screenshot_674.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="513" data-original-width="760" height="432" loading="lazy" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRAeRQ89iyv0q-r5Tl0aZrA0cX1Y4RcaE4IUJU_50gKb2hI0o550ufVj5QJbdP8agMUHo69_DWLs0Ysvn5ztdQ7Mqge2EtPz-1wMFJ1SJz9o_x3YqZzwKfiqDiTgzGHHRxJsLcazJEUigUa8yCJn7aUkAN8QkLKvNMPTLEhOzhA6_EUEt3mIuj7b41fVw/w640-h432-rw/Screenshot_674.png" width="640" /></a></span></div><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br /><div style="text-align: justify;">Ο Βρασίδας, στρατηγός της Σπάρτης του 5ου αιώνα π.Χ., αναδεικνύεται ως μια από τις σημαντικότερες στρατηγικές προσωπικότητες της εποχής του Πελοποννησιακού Πολέμου. Η στρατηγική του ικανότητα, η αποφασιστικότητα στις ενέργειές του και η ρητορική του ικανότητα τον καθιστούν κεντρικό πρόσωπο της αρχαίας ελληνικής στρατιωτικής ιστορίας. Μέσα από τα έργα του Θουκυδίδη, ο οποίος παρακολούθησε τις εξελίξεις του πολέμου, αποκτούμε πολύτιμες πληροφορίες για τη ζωή και το έργο του Βρασίδα.</div></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>Στρατηγική Ευφυΐα του Βρασίδα</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ο Βρασίδας υπηρέτησε ως στρατηγός κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου, μιας μακροχρόνιας και καταστρεπτικής σύγκρουσης ανάμεσα στη Σπάρτη και την Αθηναϊκή Συμμαχία. Ο Θουκυδίδης περιγράφει τον Βρασίδα ως στρατηγό με αδιαμφισβήτητη στρατηγική ευφυΐα, ο οποίος συνδύαζε την ταχύτητα και την αποφασιστικότητα στις στρατηγικές του κινήσεις. Η προσέγγισή του βασιζόταν στην ταχύτητα και τον αιφνιδιασμό, καταφέρνοντας συχνά να αποδυναμώσει τους αντιπάλους του και να επιτύχει στρατηγικά πλεονεκτήματα.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>Στρατηγικές Ενέργειες και Σημαντικές Εκστρατείες</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Η εκστρατεία του Βρασίδα στη Θράκη το 424 π.Χ. αναδεικνύει τη στρατηγική του ικανότητα. Καταφέρνοντας να καταλάβει την Αμφίπολη, έφερε ένα σημαντικό πλήγμα για τους Αθηναίους και αύξησε τη δύναμη της Σπάρτης στην περιοχή. Η ικανότητά του να οργανώνει στρατηγικές κινήσεις με ευκολία και να εκμεταλλεύεται τις ευκαιρίες του πεδίου της μάχης τον καθιστούσε έναν εξαιρετικά επικίνδυνο αντίπαλο για τους Αθηναίους.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ωστόσο, ο Βρασίδας δεν περιορίστηκε μόνο στη Θράκη. Η ικανότητά του να επιτύχει νίκες και να επηρεάσει την πορεία του πολέμου δεν περιορίστηκε μόνο στο πεδίο της μάχης. Από το 431 π.Χ., ήδη από τις πρώτες φάσεις του Πελοποννησιακού Πολέμου, η στρατηγική του ικανότητα είχε γίνει εμφανής. Σημαντική ήταν η διάλυση της αθηναϊκής πολιορκίας της Μεθώνης το 431 π.Χ., με μόνο 100 άνδρες υπό τις διαταγές του.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>Ρητορική Ικανότητα και Επικοινωνία</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Η ευγλωττία του Βρασίδα ήταν εξίσου σημαντική με τις στρατηγικές του ικανότητες. Η ικανότητά του να επικοινωνεί και να πείθει τους συμμάχους του ήταν κρίσιμη για την επιτυχία του. Ο Θουκυδίδης καταγράφει πολλές φορές τη δύναμη των λόγων του Βρασίδα, οι οποίοι συχνά τον βοηθούσαν να ενισχύσει τη στρατηγική του θέση και να κερδίσει νέους υποστηρικτές.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>Ο Θάνατος και Η Κληρονομιά του</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ο Βρασίδας σκοτώθηκε στη μάχη της Αμφίπολης το 422 π.Χ. Οι μεγάλες απώλειες που υπήρξαν στη μάχη αυτή αποτέλεσαν ένα σημαντικό πλήγμα για τη Σπάρτη. Παρά την απώλεια του στρατηγού, η κληρονομιά του Βρασίδα διατηρείται μέσα από τα έργα του Θουκυδίδη και τις στρατηγικές του ενέργειες. Ο Βρασίδας αναγνωρίζεται ως ένα πρότυπο στρατηγού που συνδύασε στρατηγική σκέψη με επικοινωνιακή ευφυΐα. Η ζωή του προσφέρει πολύτιμα διδάγματα για την στρατηγική σκέψη και τη στρατιωτική ηγεσία.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>Υποχώρηση ως Στρατηγική Επιτυχία</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ο Βρασίδας είναι επίσης γνωστός για την ικανότητά του να μετατρέπει τις δυσκολίες σε στρατηγικά πλεονεκτήματα. Ένα παράδειγμα αυτής της ικανότητας ήταν η συντεταγμένη υποχώρησή του από εχθρικό έδαφος στην περιοχή των Λυγκηστών. Αν και αρχικά φάνηκε να απομονώνεται, οι στρατηγικοί ελιγμοί του, η πρωτότυπη τακτική υποχώρησης και η στρατηγική προστασία των ανδρών του του επέτρεψαν να αποφύγει την ήττα και να επιστρέψει με ασφάλεια σε φιλικό έδαφος.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Η φιλοσοφία του Βρασίδα περιλάμβανε την πεποίθηση ότι η υποχώρηση μπορεί να είναι στρατηγική κίνηση αν γίνει με σωστό τρόπο. Ο Βρασίδας, με την τολμηρότητά του και τη στρατηγική του ευφυΐα, άφησε μια σημαντική κληρονομιά στη στρατηγική σκέψη, υποδεικνύοντας ότι η στρατηγική ικανότητα δεν περιορίζεται μόνο στη νίκη αλλά και στη διαχείριση των δύσκολων καταστάσεων.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ο Βρασίδας, ως στρατηγός της Σπάρτης, αντιπροσωπεύει την ένωση στρατηγικής ευφυΐας, στρατιωτικής πειθαρχίας και ρητορικής δεξιότητας. Η αναγνώριση του έργου του δείχνει τη σημασία της στρατηγικής σκέψης και της ηγεσίας στην επίτευξη στρατηγικών στόχων και στην καθοδήγηση των στρατιωτικών δυνάμεων σε περιόδους κρίσης. Ο Βρασίδας παραμένει μια από τις πιο εντυπωσιακές στρατηγικές φυσιογνωμίες της αρχαίας Ελλάδας, και η κληρονομιά του συνεχίζει να εμπνέει και να διδάσκει.</span></p>

Ο Σπαρτιάτης στρατηγός Βρασίδας, ο αποκαλούμενος ως ο “Αχιλλέας” του Πελοποννησιακού Πολέμου

Ο Βρασίδας, στρατηγός της Σπάρτης του 5ου αιώνα π.Χ., αναδεικνύεται ως μια από τις σημαντικότερες στρατηγικές προσωπικότητες της εποχής του ...

Read more »

Ο Πλειστοάνακτας: Ο Σπαρτιάτης Βασιλιάς και το σκάνδαλο της δωροδοκίας

<p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrLqtTmg9Upaz6ckOiplyHJRpRfJ3YialixqpNUIxKVP0rZMmMYoOKK3NUtW614KJEt1Wao7igkvgPDW4AUuypy6dbDNubObUY0iCccH5mkoRd25akJxokYSqLba1HXCvfqOTXXr4wDc5FX0CkRTsJuQ2VuJhOac8N1dGJpBPUooBQBzsHRuf7mghtAfU/s1412/Screenshot_673_restored.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="862" data-original-width="1412" height="390" loading="lazy" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrLqtTmg9Upaz6ckOiplyHJRpRfJ3YialixqpNUIxKVP0rZMmMYoOKK3NUtW614KJEt1Wao7igkvgPDW4AUuypy6dbDNubObUY0iCccH5mkoRd25akJxokYSqLba1HXCvfqOTXXr4wDc5FX0CkRTsJuQ2VuJhOac8N1dGJpBPUooBQBzsHRuf7mghtAfU/w640-h390-rw/Screenshot_673_restored.jpeg" width="640" /></a></span></div><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br /><div style="text-align: justify;">Ο Πλειστοάνακτας, γιος του εμβληματικού στρατηγού Παυσανία, υπηρέτησε ως βασιλιάς της Σπάρτης σε δύο περιόδους (458-445 και 428 ή 426-408 π.Χ.), αφήνοντας πίσω του μια κληρονομιά γεμάτη πολιτικές αναταραχές και στρατηγικές αποφάσεις. Αν και η συμβολή του στη στρατηγική και πολιτική σκηνή της Σπάρτης είναι σημαντική, δύο βασικά σκάνδαλα συνόδευσαν τη βασιλεία του, προκαλώντας έντονες διαμάχες και αμφισβητήσεις.</div></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>Πρώτα Χρόνια και Ανάβαση στο Θρόνο</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ο Πλειστοάνακτας γεννήθηκε στον κόσμο της στρατιωτικής δόξας, ως γιος του Παυσανία, ο οποίος είχε διακριθεί στη μάχη των Πλαταιών εναντίον των Περσών. Παρά την επιτυχία του Παυσανία, το 470 π.Χ. κατηγορήθηκε για προδοσία και καταδικάστηκε σε θάνατο μέσω ασιτίας. Ο Πλειστοάνακτας μεγάλωσε στη Σπάρτη μέσα σε ένα περιβάλλον πολιτικής και στρατηγικής αβεβαιότητας.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Το 458 π.Χ., μετά τον πρόωρο θάνατο του βασιλιά Πλείσταρχου, ο Πλειστοάνακτας ανέλαβε το θρόνο ως ανήλικος, με επιτροπεία από τον στρατηγό Νικομήδη. Η παρουσία του Νικομήδη στην εκστρατεία κατά της Φωκίδας το 457 π.Χ. έθεσε τον νεαρό βασιλιά σε στρατηγικές συνθήκες, αν και είναι αβέβαιο αν συμμετείχε ενεργά στην εκστρατεία.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>Η Εκστρατεία κατά των Αθηνών και τα Σκάνδαλα</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Η βασική περίοδος της πολιτικής και στρατηγικής του καριέρας επικεντρώνεται γύρω από την εκστρατεία κατά των Αθηνών το 446 π.Χ. Ο Περικλής, στρατηγός της Αθήνας, επιχείρησε να διαπραγματευτεί μια ειρηνική λύση με τη Σπάρτη. Φημολογείται ότι δωροδόκησε τον στρατηγό Κλεανδρίδα, σύμβουλο του Πλειστοάνακτα, με το ποσό των 10 ταλάντων. Το γεγονός αυτό πυροδότησε διαμάχες και ερωτήματα γύρω από την ηθική και νομική αξία της δωροδοκίας.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ορισμένοι ιστορικοί πιστεύουν ότι το ποσό δόθηκε πράγματι, αλλά οι ειρηνικές προτάσεις του Περικλή ήταν ήδη ευνοϊκές για τη Σπάρτη, καθιστώντας το δώρο ως συμπλήρωμα και όχι ως κύριο κίνητρο της ειρηνικής συμφωνίας. Άλλοι αναφέρουν ότι το σκάνδαλο της δωροδοκίας ήταν ίσως μια συκοφαντική προσπάθεια από πολιτικούς αντιπάλους για να αποτρέψουν την ειρηνική λύση. Σημαντική είναι η υπογραφή της Ειρήνης των Τριακοντούτειων το 445 π.Χ., που καταδεικνύει τη λειτουργία της ειρηνικής διαδικασίας, ανεξαρτήτως του σκανδάλου.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>Η Εξορία και η Επάνοδος</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Η ειρηνική περίοδος δεν διήρκεσε και οι κατηγορίες για δωροδοκία είχαν σοβαρές συνέπειες. Ο Πλειστοάνακτας καταδικάστηκε σε μεγάλο χρηματικό πρόστιμο το οποίο αδυνατούσε να καταβάλει, με αποτέλεσμα να αυτοεξοριστεί το 444 π.Χ. Εγκαταστάθηκε στο όρος Λύκαιο, όπου πέρασε 17-18 χρόνια, διαμένοντας εν μέρει μέσα στο ιερό του Δία για να απολαμβάνει ασυλία.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Το 428 ή το 426 π.Χ., υπό την πίεση της αποτυχίας του Αρχιδάμειου πολέμου, οι Σπαρτιάτες αποφάσισαν να επαναφέρουν τον Πλειστοάνακτα στη Σπάρτη, ακολουθώντας τον χρησμό των Δελφών που προέβλεπε ότι η Σπάρτη θα υποφέρει αν δεν επαναφέρει τον απόγονο του Ηρακλή από τα ξένα. Η επιστροφή του σηματοδότησε μια νέα περίοδο δράσης, κατά την οποία συνέβαλε στην απελευθέρωση των Παρρασίων από τους Μαντινείς και στη στήριξη του βασιλιά Άγι Β’ στην εκστρατεία του εναντίον των Ηλείων και των Αργείων το 418 π.Χ.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>Θάνατος και Κληρονόμοι</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ο Πλειστοάνακτας πέθανε το 408 π.Χ. στη Σπάρτη, από φυσικά αίτια. Τον διαδέχθηκε ο γιος του Παυσανίας, συνεχίζοντας την κληρονομιά της οικογένειας των Αγιαδών. Η κληρονομιά του Πλειστοάνακτα περιλαμβάνει τη συμμετοχή του σε κρίσιμες στρατηγικές και πολιτικές αποφάσεις, καθώς και την αντιμετώπιση των σκανδάλων που σημάδεψαν τη βασιλεία του.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Η ζωή και η καριέρα του Πλειστοάνακτα αναδεικνύουν τις πολιτικές και στρατηγικές προκλήσεις που αντιμετώπισε η Σπάρτη κατά τον 5ο αιώνα π.Χ., προσφέροντας μια ενδιαφέρουσα προοπτική στις πολύπλοκες δυναμικές της αρχαίας ελληνικής πολιτικής σκηνής.</span></p>

Ο Πλειστοάνακτας: Ο Σπαρτιάτης Βασιλιάς και το σκάνδαλο της δωροδοκίας

Ο Πλειστοάνακτας, γιος του εμβληματικού στρατηγού Παυσανία, υπηρέτησε ως βασιλιάς της Σπάρτης σε δύο περιόδους (458-445 και 428 ή 426-408 π....

Read more »

Παυσανίας: Ο στρατηγός που οι Σπαρτιάτες άφησαν να πεθάνει από ασιτία

<p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhD6hd-mKZ2wpXP6yAUfvUvqBNZq6KAjaxFF_Ps-C5zIBs2XM0UPQMaXdvpOHZORBIJ2RwrfmvGe_BFgQOZk7cwYsPUHIuaEcXfjHZJTJW9EDZOyzRi510Rjj59iFTvqocmPOrjbo3lgpo_75zN9XZ0iFyQOt7uMq_z1ZisTHkv2uv3MTX7zvBFbxMbwRE/s1552/Screenshot_672_restored.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1220" data-original-width="1552" height="504" loading="lazy" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhD6hd-mKZ2wpXP6yAUfvUvqBNZq6KAjaxFF_Ps-C5zIBs2XM0UPQMaXdvpOHZORBIJ2RwrfmvGe_BFgQOZk7cwYsPUHIuaEcXfjHZJTJW9EDZOyzRi510Rjj59iFTvqocmPOrjbo3lgpo_75zN9XZ0iFyQOt7uMq_z1ZisTHkv2uv3MTX7zvBFbxMbwRE/w640-h504-rw/Screenshot_672_restored.jpeg" width="640" /></a></span></div><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br />Ο Παυσανίας, ο διάσημος Σπαρτιάτης στρατηγός, έμεινε στην ιστορία για τη στρατηγική του ηγεσία στη μάχη των Πλαταιών και τη νίκη του κατά των Περσών το 479 π.Χ. Παρά τη στρατηγική του επιτυχία, η καριέρα του δεν ήταν απαλλαγμένη από σκάνδαλα και προδοσίες, γεγονός που τελικά τον οδήγησε σε τραγικό θάνατο από ασιτία.</span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>Η Θριαμβευτική Στρατηγική</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ο Παυσανίας, γιος του Κλεομβρότου, ήταν στρατηγός των Σπαρτιατών και αρχηγός της ελληνικής συμμαχίας στη μάχη των Πλαταιών. Αυτή η μάχη υπήρξε καθοριστική στην εξάλειψη της περσικής απειλής στην ηπειρωτική Ελλάδα. Οι Σπαρτιάτες, υπό τη διοίκηση του Παυσανία, με 5.000 στρατιώτες, ενώθηκαν με τις ελληνικές δυνάμεις για να αντιμετωπίσουν τις μεγάλες περσικές δυνάμεις, που αριθμούσαν 300.000 άνδρες. Η νίκη στη μάχη των Πλαταιών καθόρισε την αποτυχία της περσικής επιχείρησης στην Ελλάδα και εδραίωσε τη θέση του Παυσανία ως στρατηγό και ηγέτη.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>Η Στρατηγική Προδοσία και η Πολιτική Αμφισβήτηση</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Μετά τη νίκη του, ο Παυσανίας ανέλαβε τη στρατηγική καθοδήγηση της ελληνικής αντεπίθεσης κατά των Περσών στην Ασία. Ωστόσο, η αλαζονεία του και οι προκλητικές του ενέργειες προκάλεσαν δυσαρέσκεια. Κατηγορήθηκε για υπερβολικό αυταρχισμό, και οι προδοτικές ενέργειές του άρχισαν να έρχονται στο φως. Οι φήμες για συνωμοσία με τους Πέρσες τον απομόνωσαν από τους συμμάχους του και τον οδήγησαν σε δύσκολη θέση.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ο Παυσανίας κατηγορήθηκε για συνομωσία με τους Πέρσες, καθώς φημολογούνταν ότι αλληλογραφούσε με τον Πέρση βασιλιά Ξέρξη και είχε κάνει προτάσεις για τον γάμο του με την κόρη του Ξέρξη. Επιπλέον, ο Παυσανίας φέρεται να επέστρεψε στην Ελλάδα ντυμένος με περσικά ενδύματα και να είχε επαφές με Πέρσες αξιωματούχους.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Η Σπαρτιατική κυβέρνηση τον κάλεσε πίσω και τον δίκασαν. Παρά τις σοβαρές κατηγορίες, οι αποδείξεις ήταν αδύναμες και ο Παυσανίας αθωώθηκε, αλλά του απαγορεύτηκε να ηγηθεί σε άλλες εκστρατείες. Η επιμονή του να προχωρήσει σε προσωπικές αποστολές, ακόμη και όταν του είχε επιβληθεί περιορισμός, τον έθεσε σε σύγκρουση με τους Σπαρτιάτες ηγέτες.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>Ο Θάνατος από Ασιτία</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ο Παυσανίας, μετά την καταδίκη και την απαγόρευση της στρατηγικής του δράσης, κατέφυγε στον ναό της Αθηνάς Χαλκιοίκου, έναν ιερό χώρο που απαγόρευε τις εκτελέσεις. Οι Σπαρτιάτες Έφοροι, αποφασισμένοι να τον τιμωρήσουν, έκλεισαν όλες τις εισόδους του ναού και τον άφησαν να πεθάνει από πείνα και κρύο. Η μητέρα του Παυσανία, Θεανώ, έβαλε τον πρώτο λίθο για την κατασκευή του τοίχου που απέκλεισε τον ναό.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Το σώμα του Παυσανία παραδόθηκε τελικά στην οικογένειά του για ταφή. Ωστόσο, η Πυθία προειδοποίησε τους Σπαρτιάτες ότι είχαν παραβιάσει τον ιερό χώρο του ναού, γεγονός που οδήγησε στην ανέγερση δύο αγαλμάτων του Παυσανία μέσα στον ναό για να εξευμενίσουν την θεά Αθηνά.</span></p>

Παυσανίας: Ο στρατηγός που οι Σπαρτιάτες άφησαν να πεθάνει από ασιτία

Ο Παυσανίας, ο διάσημος Σπαρτιάτης στρατηγός, έμεινε στην ιστορία για τη στρατηγική του ηγεσία στη μάχη των Πλαταιών και τη νίκη του κατά τω...

Read more »

Σκυλλίας και Ύδνα: Οι Πρώτοι Βατραχάνθρωποι της Αρχαίας Ελλάδας και Υποβρύχιοι Καταστροφείς

<p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOIfR0MPAQw3otk3QT5OTztGv5C5EFNgV2Hr6GzpxyeoaYOZDWAo9Sg4ofuLyuLAjdVsM-_gxna3DLkXqegt7sAW7CeQflf9PNsq14WzQ4RajDgLFN412M8JpyqkLtKudodXdABWkYR1ftfOd9q2VjA2zhtRubdB5CPJzyJ1dhdGsHZl5JXOfXwz79J9E/s1562/Screenshot_663_restored.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1042" data-original-width="1562" height="426" loading="lazy" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOIfR0MPAQw3otk3QT5OTztGv5C5EFNgV2Hr6GzpxyeoaYOZDWAo9Sg4ofuLyuLAjdVsM-_gxna3DLkXqegt7sAW7CeQflf9PNsq14WzQ4RajDgLFN412M8JpyqkLtKudodXdABWkYR1ftfOd9q2VjA2zhtRubdB5CPJzyJ1dhdGsHZl5JXOfXwz79J9E/w640-h426-rw/Screenshot_663_restored.jpeg" width="640" /></a></span></div><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br /><div style="text-align: justify;"><b>Ο Σκυλλίας και η κόρη του, Ύδνα,</b> είναι δύο από τις πιο θρυλικές μορφές της αρχαίας Ελλάδας, οι οποίοι θεωρούνται οι πρώτοι "βατραχάνθρωποι" της ιστορίας. Κατά τη διάρκεια των Περσικών Πολέμων, ο Σκυλλίας έμεινε στην ιστορία για τις ικανότητες του στις καταδύσεις και τις υποβρύχιες καταστροφές, ενώ η Ύδνα τον συνόδευε και συνεργαζόταν μαζί του, αναδεικνύοντας την αξία της και τη γενναιότητα της.</div></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Θεωρείται πρόδρομος των σημερινών βατραχανθρώπων και των μονάδων υποβρύχιων καταστροφών, καθώς χρησιμοποίησε τεχνικές που σήμερα θυμίζουν τις αποστολές ειδικών δυνάμεων.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ο Σκυλλίας ήταν ο πρώτος καταγεγραμμένος <b>"βατραχάνθρωπος"</b> της ιστορίας, διαδραμάτισε κομβικό ρόλο κατά τους Περσικούς Πολέμους, ιδίως στη ναυμαχία του Αρτεμισίου (480 π.Χ.). Ο Σκυλλίας, Ευβοέας στην καταγωγή, χρησιμοποιώντας τις εξαιρετικές καταδυτικές του ικανότητες, κατάφερε να κόψει τις άγκυρες από πολλά περσικά πλοία, καθιστώντας τα ανίκανα να ελέγξουν τις κινήσεις τους κατά τη διάρκεια καταιγίδων. Αυτό οδήγησε τα περσικά πλοία να συντριβούν στα απόκρυμνα βράχια του Πηλίου, προκαλώντας σοβαρές απώλειες στον στόλο του Ξέρξη.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Η συμβολή του καιρού υπήρξε καθοριστική στη ναυμαχία, καθώς μια σειρά καταιγίδων έπληξε τον περσικό στόλο, καταστρέφοντας εκατοντάδες πλοία, διευκολύνοντας έτσι το έργο των Ελλήνων. Οι δύο στόλοι βρέθηκαν αντιμέτωποι τρεις φορές στα στενά του Αρτεμισίου, με τις συγκρούσεις να είναι αμφίρροπες. Ωστόσο, η στρατηγική επιτυχία των Ελλήνων ήταν ξεκάθαρη, καθώς ο περσικός στόλος δεν κατάφερε να συνδράμει τον στρατό του Ξέρξη στις Θερμοπύλες.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ο Σκυλλίας, εκτός από τις πολεμικές του δεξιότητες, θεωρείται πρωτοπόρος των υποβρύχιων επιχειρήσεων και, κατά κάποιον τρόπο, πρόδρομος των σύγχρονων "βατραχανθρώπων" (Ο.Υ.Κ.). Η ιστορία του δείχνει ότι οι αρχαίοι Έλληνες είχαν αναπτύξει πρώιμες τεχνικές ανορθόδοξου πολέμου, που χρησιμοποιήθηκαν με επιτυχία στη θάλασσα, προσφέροντας στρατηγικά πλεονεκτήματα στον αγώνα κατά των Περσών.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Η ναυμαχία του Αρτεμισίου απέβη κρίσιμη για την εξέλιξη των Περσικών Πολέμων, καθώς προετοίμασε τον ελληνικό στόλο για την αποφασιστική νίκη στη Σαλαμίνα. Οι εμπειρίες που αποκόμισαν οι Έλληνες ναυτικοί από τη σύγκρουση αυτή συνετέλεσαν καθοριστικά στην επόμενη, νικηφόρα φάση των πολέμων.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Αξιοσημείωτο είναι ότι ο Σκυλλίας αποτελεί σύμβολο ανδρείας και στρατηγικής ευφυΐας, ενώ το όνομά του θα μπορούσε κάλλιστα να δοθεί τιμητικά σε μονάδες υποβρύχιων καταστροφών, αναγνωρίζοντας τον ως τον πρώτο Έλληνα που εφάρμοσε αποτελεσματικά την τεχνική των υποβρύχιων επιθέσεων.</span></p>

Σκυλλίας και Ύδνα: Οι Πρώτοι Βατραχάνθρωποι της Αρχαίας Ελλάδας και Υποβρύχιοι Καταστροφείς

Ο Σκυλλίας και η κόρη του, Ύδνα, είναι δύο από τις πιο θρυλικές μορφές της αρχαίας Ελλάδας, οι οποίοι θεωρούνται οι πρώτοι "βατραχάνθρ...

Read more »

Η διορατική σκέψη του Αριστοτέλη 2.300 χρόνια πριν, επιβεβαιώνεται σήμερα...

<p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtloqHNGZrU8ba2LE-QlPPNngGobo6H4vpYdxN5wZFugwMS3Q0pkUTWEAPyoDqeWE02R8kNF-EX3hJaESbPKL3RRxMy2ArBHqFocuWDjXdDmqC-W7Au6M3IbGmB2mpHCKIuDOHLjAevgsiHDni_nv2ZSwqfEqRjgcWQ-77KukJDKNcYhWy-2KR5ZTAw6E/s1542/Screenshot_640_restored%20(1).jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1090" data-original-width="1542" height="452" loading="lazy" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtloqHNGZrU8ba2LE-QlPPNngGobo6H4vpYdxN5wZFugwMS3Q0pkUTWEAPyoDqeWE02R8kNF-EX3hJaESbPKL3RRxMy2ArBHqFocuWDjXdDmqC-W7Au6M3IbGmB2mpHCKIuDOHLjAevgsiHDni_nv2ZSwqfEqRjgcWQ-77KukJDKNcYhWy-2KR5ZTAw6E/w640-h452-rw/Screenshot_640_restored%20(1).jpeg" width="640" /></a></span></div><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br /><div style="text-align: justify;">Η σοφία των Αρχαίων Ελλήνων, όπως αποδεικνύεται ξανά και ξανά μέσα από τα έργα τους, παραμένει διαχρονική και άκρως επίκαιρη. Ο Αριστοτέλης, ένας από τους πιο σημαντικούς φιλοσόφους της αρχαιότητας, διατύπωσε σκέψεις που μοιάζουν σχεδόν προφητικές για τη σημερινή εποχή. Ένα από τα πιο αξιοσημείωτα αποφθέγματά του αφορά την τυραννία και τη σχέση της με την οικονομική κατάσταση των πολιτών:</div></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><b><i>«Επιδίωξη της τυραννίας είναι να πτωχεύσουν οι πολίτες, αφενός για να συντηρείται με τα χρήματα τους η φρουρά του καθεστώτος και αφετέρου για να είναι απασχολημένοι... οι πολίτες και να μην τους μένει χρόνος για επιβουλές. Σε αυτό το αποτέλεσμα αποβλέπει τόσο η επιβολή μεγάλων φόρων, η απορρόφηση των περιουσιών των πολιτών, όσο και η κατασκευή μεγάλων έργων που εξαντλούν τα δημόσια οικονομικά…»</i></b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Αυτή η παρατήρηση του Αριστοτέλη φανερώνει την κατανόηση του για τους μηχανισμούς εξουσίας και καταπίεσης, κάτι που είναι εξαιρετικά σχετικό με τις σύγχρονες κοινωνίες και πολιτικές. Η άποψή του ότι η φτώχεια και η απασχόληση των πολιτών μέσω βαρών και φόρων εξυπηρετούν τη διατήρηση της εξουσίας μιας τυραννίας μας δίνει πολύτιμα μαθήματα για την κατανόηση της σχέσης εξουσίας και κοινωνίας σήμερα.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Η εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα αναγνωρίζει τον Αριστοτέλη ως τον πρώτο αληθινό επιστήμονα στην ιστορία, έναν άνθρωπο του οποίου η κληρονομιά έχει διαμορφώσει την επιστημονική και φιλοσοφική σκέψη για αιώνες. Ως διδάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο Αριστοτέλης είχε πρόσβαση σε πόρους και ευκαιρίες που του επέτρεψαν να δημιουργήσει μια τεράστια βιβλιοθήκη στο Λύκειο της Αθήνας, προωθώντας την παραγωγή και τη διατήρηση των έργων του.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Παρότι αρχικά επηρεάστηκε βαθιά από τις ιδέες του δασκάλου του, Πλάτωνα, ο Αριστοτέλης ακολούθησε τη δική του πορεία, επικεντρωμένος στις εμπειρικές μελέτες και τη λογική. Η συνεισφορά του στη φιλοσοφία και την επιστήμη τον καθιστά μια από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες στην παγκόσμια ιστορία, μαζί με τον Πλάτωνα και τον Μέγα Αλέξανδρο, που τον κατατάσσουν ανάμεσα στους μεγαλύτερους διανοητές όλων των εποχών.</span></p>

Η διορατική σκέψη του Αριστοτέλη 2.300 χρόνια πριν, επιβεβαιώνεται σήμερα...

Η σοφία των Αρχαίων Ελλήνων, όπως αποδεικνύεται ξανά και ξανά μέσα από τα έργα τους, παραμένει διαχρονική και άκρως επίκαιρη. Ο Αριστοτέλης,...

Read more »

Οι Αρχαίοι Έλληνες πυγμάχοι αγωνίζονταν μέχρι τελικής πτώσεως,ακόμη και ο Τάισον θα έτρωγε το ξύλο της αρκούδας.

<p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><b></b></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMpsKEwWcZjyVeY2Zo3pGxbRqCfcDucWpIJ8GWS0qq9xWGmEFT-wBby2WXk7JhZWowKF_aWTadmAJk6EAJEVAwUmvoLrDvTebaW6rbBrek7Z9xb8Ls3TNXJkLpMNgQxt5AazJOKz3b6Ym9HXZWM1WHumsrWfgeKItmfmcBm8UsCzfaeBhvaBR0ug6066o/s500/arxaioi%20ellhnes%20pygmaxoi.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="300" data-original-width="500" height="384" loading="lazy" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMpsKEwWcZjyVeY2Zo3pGxbRqCfcDucWpIJ8GWS0qq9xWGmEFT-wBby2WXk7JhZWowKF_aWTadmAJk6EAJEVAwUmvoLrDvTebaW6rbBrek7Z9xb8Ls3TNXJkLpMNgQxt5AazJOKz3b6Ym9HXZWM1WHumsrWfgeKItmfmcBm8UsCzfaeBhvaBR0ug6066o/w640-h384-rw/arxaioi%20ellhnes%20pygmaxoi.webp" width="640" /></a></b></span></div><span style="font-family: arial; font-size: large;"><b><br />Η πυγμαχία («πυγμή») στην αρχαία Ελλάδα ήταν σκληρότερη ακόμη και από το σημερινό επαγγελματικό box</b>. Στην αρχαία πυγμαχία δεν υπήρχαν ούτε κατηγορίες βαρών, ούτε γύροι με ενδιάμεσα διαλείμματα, ούτε βαθμοί, ούτε νίκη ή ήττα στα σημεία, ούτε διακοπή σε περίπτωση αιμορραγίας των αθλητών. Νικητής αναδεικνύονταν εκείνος που θα έθετε νοκ άουτ τον αντίπαλο ή θα τον εξανάγκαζε να εγκαταλείψει τον αγώνα. Σε περίπτωση μεγάλης διάρκειας του αγώνα και μη ανάδειξης νικητή εφαρμόζονταν, <b>με συμφωνία και των δύο αντιπάλων, η φοβερή «κλίμαξ».... </b></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ήταν κάτι σαν τη διαδικασία των πέναλτι στο ποδόσφαιρο. Καθένας από τους δύο αντιπάλους καθόταν εντελώς ακίνητος και δεχόταν ένα χτύπημα στο πρόσωπο, χωρίς να κάνει καμία κίνηση να το αποφύγει! Η σειρά των χτυπημάτων καθορίζονταν με κλήρο και νικητής αναδεικνυόταν αυτός που θα έμενε όρθιος! <b><span style="color: #2b00fe;">Υπήρχαν περιπτώσεις που πυγμάχοι σκοτώθηκαν, κατά τη διάρκεια της «κλίμακος», δεχόμενοι τρομερά χτυπήματα. </span></b>Άλλωστε εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν τα γάντια πυγμαχίας που αμβλύνουν τα χτυπήματα. Μοναδικό μέσο προστασίας ήταν δερμάτινες λωρίδες («ιμάντες») με τις οποίες οι αθλητές τύλιγαν τα δάκτυλά και τον καρπό τους για να καταστήσουν τις αρθρώσεις τους πιο σταθερές και όχι για να ελαττώσουν την ισχύ του χτυπήματος.... </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxLk_L2u-MvTL0uoHo039MTOIXGJPVKC2djDaFBz_jh6_1l4WCFQB1sUnZHoDOv35md-j7ZBKjHNtFiZPsl0Gs9TD9a25WwTTepH2T3gbCyCK3-vDYRSfzvSAT2QNsXVo497dv8vmEbk4RFLAjTMBXkWTl9No1PWslo-D3iMOJ-tdkitBHHmvB7NMBk9o/s638/pygmahia-1.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="423" data-original-width="638" height="424" loading="lazy" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxLk_L2u-MvTL0uoHo039MTOIXGJPVKC2djDaFBz_jh6_1l4WCFQB1sUnZHoDOv35md-j7ZBKjHNtFiZPsl0Gs9TD9a25WwTTepH2T3gbCyCK3-vDYRSfzvSAT2QNsXVo497dv8vmEbk4RFLAjTMBXkWTl9No1PWslo-D3iMOJ-tdkitBHHmvB7NMBk9o/w640-h424-rw/pygmahia-1.webp" width="640" /></a></span></div><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br /></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Φυσικό είναι πως ο πρωταθλητισμός σε ένα τέτοιο σκληρό άθλημα απαιτούσε τεράστια αποθέματα σωματικών και ψυχικών δυνάμεων. Στην ιστορία έμειναν μερικοί υπερπρωταθλητές πυγμάχοι που θα έκαναν τους σημερινούς επαγγελματίες να το σκεφτούν πολύ πριν αγωνιστούν εναντίον τους. Ο Σπαρτιάτης Ιπποσθένης κέρδισε την πρώτη θέση σε πέντε συνεχόμενους ολυμπιακούς αγώνες. Αυτό σημαίνει ότι για 16 συναπτά έτη ασκείτο και πυγμαχούσε στο ανώτερο επίπεδο πρωταθλητισμού! Ο Ροδίτης Διαγόρας, νικητής μια φορά σε Ολυμπιακούς, τέσσερις στα Ίσθμια και δύο στα Νέμεα, ήταν πάνω από δύο μέτρα ύψος και πυγμαχούσε χωρίς καμία προσπάθεια αποφυγής των χτυπημάτων του αντιπάλου!</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">O Μελαγκόμας από την Καρία της Μικράς Ασίας ακολουθούσε την εντελώς αντίθετη τακτική. Ήταν τόσο ευλύγιστος και γρήγορος, ώστε απέφευγε με ευκολία τα χτυπήματα του αντιπάλου του. Ο τελευταίος συνήθως εγκατέλειπε εξαντλημένος τον αγώνα χωρίς να έχει ρίξει ούτε μια γροθιά αλλά και χωρίς να δεχθεί, καθώς ο…ευγενής Μελαγκόμας ενδιαφερόταν μόνο να αποφύγει τα χτυπήματα και όχι να τα ανταποδώσει! Πάντως ο αθλητής με το περισσότερο θάρρος ήταν ο Ευρυδάμας από την Κυρήνη. Σε έναν αγώνα ο αντίπαλος του έσπασε τα δόντια, αλλά εκείνος τα κατάπιε προκειμένου να μην το καταλάβει ο άλλος. Στη συνέχεια με συντριπτικά χτυπήματα τον έβγαλε νοκ άουτ. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Είναι σίγουρο ότι ο Μάικ Τάισον θα νικούσε κάποιον από τους παραπάνω;  ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>Νίκος Γιαννόπουλος ιστορικός... </b></span></p>

Οι Αρχαίοι Έλληνες πυγμάχοι αγωνίζονταν μέχρι τελικής πτώσεως,ακόμη και ο Τάισον θα έτρωγε το ξύλο της αρκούδας.

Η πυγμαχία («πυγμή») στην αρχαία Ελλάδα ήταν σκληρότερη ακόμη και από το σημερινό επαγγελματικό box . Στην αρχαία πυγμαχία δεν υπήρχαν ούτε ...

Read more »

Έλληνες και βάρβαροι στην αρχαιότητα

<p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><span style="background-color: white;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfy9RfnTeVRgvx6CxHl8PpnCTV1wXgfMsIYuAzZHAS45NaI4hDw94j3-SK7TxsWXx8Y8CSL3IYuLbuf0rXOZrLAwBGCXpS4c3zwpV6bl_zNnJCaMqe0J6pH-j034oKUqhDzpDiGXLPZSfuMd2iX2QufF8-wZ_xcfHshd6AIh4qHO88PBA54j-dqTCuXYQ/s2000/varvaroi-ellines-xr_restored.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1122" data-original-width="2000" height="360" loading="lazy" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfy9RfnTeVRgvx6CxHl8PpnCTV1wXgfMsIYuAzZHAS45NaI4hDw94j3-SK7TxsWXx8Y8CSL3IYuLbuf0rXOZrLAwBGCXpS4c3zwpV6bl_zNnJCaMqe0J6pH-j034oKUqhDzpDiGXLPZSfuMd2iX2QufF8-wZ_xcfHshd6AIh4qHO88PBA54j-dqTCuXYQ/w640-h360-rw/varvaroi-ellines-xr_restored.jpeg" width="640" /></a></span></div><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br />Μια λέξη με ιστορία χιλιάδων χρόνων και εκτεταμένη αναφορά σε κείμενα σπουδαίων αρχαίων Ελλήνων, είναι η λέξη «βάρβαρος». Όπως θα δούμε, η αρχική σημασία της λέξης ήταν «αλλόγλωσσος, αυτός που μιλά γλώσσα που δεν καταλαβαίνουν οι Έλληνες». Μετά τους Περσικούς Πολέμους η λέξη απέκτησε άλλη σημασία, αυτή που γνωρίζουμε σήμερα: αγροίκος, απολίτιστος. Ας δούμε όμως την «πορεία» της λέξης «βάρβαρος» από τα πανάρχαια χρόνια ως τον 5ο αιώνα μ.Χ.</span><p></p><div class="cnt" style="background-color: white; box-sizing: border-box; grid-area: mainContent1; min-width: 0px;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br /></span></div><span style="box-sizing: border-box;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>Η λέξη «βάρβαρος», η ετυμολογία της και η αρχική της χρήση</b></span></div></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Η λέξη βάρβαρος φαίνεται ότι εμφανίζεται για πρώτη φορά στον Αλκμάνα, ποιητή του 7ου π.Χ. αιώνα που άκμασε στη Σπάρτη, αν και η καταγωγή του ίσως ήταν από τη Μικρά Ασία. Ο Αλκμάν διαμόρφωσε τη «χορική ποίηση», ενώ το απόσπασμά του για τον κόσμο που κοιμάται μετά το τέλος της ημέρας, το μιμήθηκε ο Γκαίτε στο έργο του «Το Νυχτερινό Τραγούδι των Περιπλανώμενων». Η λέξη βάρβαρος είναι ηχομιμητική και προέρχεται από το «βαρ-βαρ», τον τρόπο που μιλούσαν άλλοι λαοί, τους οποίους δεν καταλάβαιναν οι Έλληνες. Έτσι, αρχική της σημασία ήταν ο «αλλόγλωσσος, αυτός που μιλά μια ακατανόητη στους Έλληνες γλώσσα, συνεπώς ο μη Έλληνας». Ήδη στον Όμηρο (Ιλιάδα Β, 867) υπάρχει η λέξη βαρβαρόφωνος που αναφέρεται στους Κάρες της Μικράς Ασίας («Νάστης αυ Καρών ηγήσατο βαρβαροφώνων»).</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br /></span></div><div class="bannerWrp stickyBanner configurable-element mceNonEditable server-side-component" data-component="Atcom.Sites.ProtoThema.Components.HtmlSnippets.Banner" data-configuration-type="Atcom.Sites.ProtoThema.Models.Banners.BannerConfiguration, Atcom.Sites.ProtoThema" data-plugin-mobsticky="" style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><div class="bannerCnt bannerWrp__inner" style="background: rgb(242, 242, 242); box-sizing: border-box; display: inline-block; margin-top: 5px; position: relative;"></div></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Σταδιακά, από τον 7ο π.Χ. αιώνα, οι Έλληνες καθόρισαν με τη λέξη «Πανέλληνες» και «Έλληνες» αργότερα, τον λαϊκό χαρακτήρα. Νωρίτερα, είχαν χαράξει γύρω τους έναν κύκλο, που διαχώριζε αυτούς από τους άλλους λαούς που μιλούσαν ακατανόητη, ακατάληπτη γλώσσα.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br /></span></div><div class="mceNonEditable server-side-component" data-component="Atcom.Sites.ProtoThema.Components.HtmlSnippets.Images" data-configuration-type="Atcom.Sites.ProtoThema.Models.HtmlSnippets.ImagesConfiguration, Atcom.Sites.ProtoThema" style="box-sizing: border-box;"><figure class="center withZoom" data-caption="Καταυλισμός βαρβάρων" data-original="https://i1.prth.gr/images/w1360/files/2024-07-13/kataylismos-varvaron.jpg" data-plugin-zoom="" style="box-sizing: border-box; cursor: pointer; margin: 16px 0px 24px; position: relative; text-align: center;"><picture style="box-sizing: border-box;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/_webp/files/2024-07-13/kataylismos-varvaron.jpg" media="(max-width: 639px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/_webp/files/2024-07-13/kataylismos-varvaron.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/webp"></source><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/_jp2/files/2024-07-13/kataylismos-varvaron.jpg" media="(max-width: 639px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/_jp2/files/2024-07-13/kataylismos-varvaron.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/jp2"></source><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/files/2024-07-13/kataylismos-varvaron.jpg" media="(max-width: 639px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/files/2024-07-13/kataylismos-varvaron.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/jpeg"></source><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/_webp/files/2024-07-13/kataylismos-varvaron.jpg" media="(min-width: 640px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/_webp/files/2024-07-13/kataylismos-varvaron.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/webp"></source><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/_jp2/files/2024-07-13/kataylismos-varvaron.jpg" media="(min-width: 640px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/_jp2/files/2024-07-13/kataylismos-varvaron.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/jp2"></source><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2024-07-13/kataylismos-varvaron.jpg" media="(min-width: 640px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2024-07-13/kataylismos-varvaron.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/jpeg"></source><img alt="kataylismos-varvaron" class="lazyload" data-loaded="true" data-src="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2024-07-13/kataylismos-varvaron.jpg" fetchpriority="" loading="lazy" src="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2024-07-13/kataylismos-varvaron.jpg" style="box-sizing: border-box; display: block; height: auto; max-width: 100%; text-align: justify;" /></span></picture><figcaption style="box-sizing: border-box; color: #acb1b8; line-height: 1.2; padding-top: 12px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Καταυλισμός βαρβάρων</span></figcaption></figure></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Σαφέστερος είναι ο διαχωρισμός που γίνεται από τον 5ο π.Χ. αιώνα, οπότε εμφανίζονται μεγάλοι ποιητές, ιστορικοί, φιλόσοφοι κ.λπ. στην αρχαία Ελλάδα. Ο Θουκυδίδης εξηγεί γιατί ο Όμηρος δεν κάνει τη διάκριση μεταξύ Ελλήνων και βαρβάρων: «Τεκμηριοῖ δε μάλιστα Ὅμηρος· πολλῷ γάρ ὕστερον ἔτι καί τῶν Τρωικῶν γενόμενος οὐδαμοῦ τούς σύμπαντος ὠνόμασεν … Οὐ μήν οὐδέ βαρβάρους εἴρηκε διά το μηδέ Ἕλληνας πω, ὡς ἐμοί δοκεῖ, ἀντίπαλον ἐς ἕν ὄνομα ἀποκέκρισθαι», δηλαδή: «Την καλύτερη τεκμηρίωση δίνει ο Όμηρος· διότι μολονότι έζησε πολύ αργότερα από τα τρωικά, πουθενά δεν ονόμασε με το όνομα αυτό (δηλ. Έλληνες) όλους… Άλλωστε ούτε βαρβάρους μνημονεύει για το ότι, όπως νομίζω, ούτε οι Έλληνες είχαν διακριθεί με ένα κοινό αντίθετο όνομα».</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br /></span></div><div class="bannerWrp stickyBanner configurable-element mceNonEditable server-side-component" data-component="Atcom.Sites.ProtoThema.Components.HtmlSnippets.Banner" data-configuration-type="Atcom.Sites.ProtoThema.Models.Banners.BannerConfiguration, Atcom.Sites.ProtoThema" data-plugin-mobsticky="" style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><div class="bannerCnt bannerWrp__inner" style="background: rgb(242, 242, 242); box-sizing: border-box; display: inline-block; margin-top: 5px; position: relative;"></div></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Η αναφορά στη γλώσσα των βαρβάρων συνεχίζεται και στην κλασική εποχή. Η Κλυταιμνήστρα για παράδειγμα, μιλά για «βάρβαρη» γλώσσα της Κασσάνδρας (κόρης του Πρίαμου και της Εκάβης με μαντικές ικανότητες): «… αγνώτα φωνήν βάρβαρον κεκτημένην» (Αισχύλος, «Αγαμέμνονας», 1050). Ο μεγάλος κωμικός ποιητής Αριστοφάνης στην κωμωδία «Όρνιθες», γράφει ότι τα βαρβαρικά πουλιά ως τώρα, μαθαίνουν γλώσσα ανθρώπινη, δηλαδή ελληνική. Στον Σοφοκλή, η χρήση της «βάρβαρης» γλώσσας θεωρείται κατηγορία. Ο Ηρόδοτος λέει ότι οι Αιγύπτιοι είχαν μια ισορρόπηση του χαρακτήρα των βαρβάρων με όλες τις ξένες γλώσσες.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br /></span></div><span style="box-sizing: border-box;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Η λέξη «βάρβαροι» μετά τους Περσικούς Πολέμους</span></div></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Από τους Περσικούς Πολέμους αρχίζει μια μεγάλη αλλαγή. Ο χαρακτηρισμός «βάρβαροι» αποκτά νόημα μιας πολιτικής αντίθεσης προς τον Ελληνισμό, η οποία δεν υπήρχε προηγουμένως. Μετά τις μάχες και τις ήττες των Περσών, η επιτυχία αυτή επηρέασε πολύ την ελληνική ιστορικότητα και αυτοσυνείδηση. Σχετικές είναι οι αναφορές στους «Πέρσες» του Αισχύλου, στον Ηρόδοτο και αλλού. Στα έργα αυτά η αντίθεση Έλληνες – βάρβαροι, παρουσιάζεται μέσα από μια νέα πολιτική άποψη.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br /></span></div><div class="mceNonEditable server-side-component" data-component="Atcom.Sites.ProtoThema.Components.HtmlSnippets.Images" data-configuration-type="Atcom.Sites.ProtoThema.Models.HtmlSnippets.ImagesConfiguration, Atcom.Sites.ProtoThema" style="box-sizing: border-box;"><figure class="center withZoom" data-caption="Η μάχη των Θερμοπυλών" data-original="https://i1.prth.gr/images/w1360/files/2024-07-13/maxh-thermopyles.jpg" data-plugin-zoom="" style="box-sizing: border-box; cursor: pointer; margin: 16px 0px 24px; position: relative; text-align: center;"><picture style="box-sizing: border-box;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/_webp/files/2024-07-13/maxh-thermopyles.jpg" media="(max-width: 639px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/_webp/files/2024-07-13/maxh-thermopyles.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/webp"></source><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/_jp2/files/2024-07-13/maxh-thermopyles.jpg" media="(max-width: 639px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/_jp2/files/2024-07-13/maxh-thermopyles.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/jp2"></source><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/files/2024-07-13/maxh-thermopyles.jpg" media="(max-width: 639px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/files/2024-07-13/maxh-thermopyles.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/jpeg"></source><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/_webp/files/2024-07-13/maxh-thermopyles.jpg" media="(min-width: 640px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/_webp/files/2024-07-13/maxh-thermopyles.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/webp"></source><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/_jp2/files/2024-07-13/maxh-thermopyles.jpg" media="(min-width: 640px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/_jp2/files/2024-07-13/maxh-thermopyles.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/jp2"></source><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2024-07-13/maxh-thermopyles.jpg" media="(min-width: 640px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2024-07-13/maxh-thermopyles.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/jpeg"></source><img alt="maxh-thermopyles" class="lazyload" data-loaded="true" data-src="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2024-07-13/maxh-thermopyles.jpg" fetchpriority="" loading="lazy" src="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2024-07-13/maxh-thermopyles.jpg" style="box-sizing: border-box; display: block; height: auto; max-width: 100%; text-align: justify;" /></span></picture><figcaption style="box-sizing: border-box; color: #acb1b8; line-height: 1.2; padding-top: 12px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Η μάχη των Θερμοπυλών</span></figcaption></figure></div><div style="text-align: justify;"><br /></div></div><div class="cnt" style="background-color: white; box-sizing: border-box; grid-area: mainContent2; min-width: 0px;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Το όνομα «Έλληνες» περιέχει πλέον μια σαφή πολιτική σημασία, όπως τη διατύπωσε ο Θουκυδίδης. Οι Περσικοί Πόλεμοι έκαναν εντονότερη και πιο έκδηλη την αντίθεση του ελληνικού ήθους προς το βαρβαρικό. Ο πρώτος που αναφέρεται στη διάθεση και τη στάση των Ελλήνων, σε αντιπαράθεση με εκείνη των βαρβάρων είναι ο Αισχύλος, ο οποίος αντιπαραθέτει το ελληνικό «μέτρον», την ελληνική «αρμονία» και την ελληνική «ελευθερία» προς την «αμετρία», τη «χλιδή» και τη «δουλοφροσύνη» των βαρβάρων και εξαίρει την εσωτερική αντίθεση της ελληνικής φύσης προς τη βαρβαρική και την αντίθεση του χαρακτήρα του ελληνικού λαού προς τους βαρβαρικούς.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br /></span></div><div class="mceNonEditable server-side-component" data-component="Atcom.Sites.ProtoThema.Components.HtmlSnippets.Images" data-configuration-type="Atcom.Sites.ProtoThema.Models.HtmlSnippets.ImagesConfiguration, Atcom.Sites.ProtoThema" style="box-sizing: border-box;"><figure class="center withZoom" data-caption="Αθλητές στην αρχαία Ελλάδα" data-original="https://i1.prth.gr/images/w1360/files/2024-07-13/athlites-arxaia-ellada.jpg" data-plugin-zoom="" style="box-sizing: border-box; cursor: pointer; margin: 16px 0px 24px; position: relative; text-align: center;"><picture style="box-sizing: border-box;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/_webp/files/2024-07-13/athlites-arxaia-ellada.jpg" media="(max-width: 639px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/_webp/files/2024-07-13/athlites-arxaia-ellada.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/webp"></source><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/_jp2/files/2024-07-13/athlites-arxaia-ellada.jpg" media="(max-width: 639px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/_jp2/files/2024-07-13/athlites-arxaia-ellada.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/jp2"></source><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/files/2024-07-13/athlites-arxaia-ellada.jpg" media="(max-width: 639px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/files/2024-07-13/athlites-arxaia-ellada.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/jpeg"></source><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/_webp/files/2024-07-13/athlites-arxaia-ellada.jpg" media="(min-width: 640px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/_webp/files/2024-07-13/athlites-arxaia-ellada.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/webp"></source><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/_jp2/files/2024-07-13/athlites-arxaia-ellada.jpg" media="(min-width: 640px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/_jp2/files/2024-07-13/athlites-arxaia-ellada.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/jp2"></source><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2024-07-13/athlites-arxaia-ellada.jpg" media="(min-width: 640px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2024-07-13/athlites-arxaia-ellada.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/jpeg"></source><img alt="athlites-arxaia-ellada" class="lazyload" data-loaded="true" data-src="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2024-07-13/athlites-arxaia-ellada.jpg" fetchpriority="" loading="lazy" src="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2024-07-13/athlites-arxaia-ellada.jpg" style="box-sizing: border-box; display: block; height: auto; max-width: 100%; text-align: justify;" /></span></picture><figcaption style="box-sizing: border-box; color: #acb1b8; line-height: 1.2; padding-top: 12px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Αθλητές στην αρχαία Ελλάδα</span></figcaption></figure></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Οι Περσικοί Πόλεμοι τόνωσαν τη συνείδηση της ηθικής και πνευματικής ενότητας των Ελλήνων και δημιούργησαν τάσεις πανελλήνιας εθνικής πολιτικής. Παράλληλα διαμορφώνεται και μια άποψη ηθικής κατάπτωσης των βαρβάρων. Ο Ηρόδοτος χαρακτηρίζει τους βαρβάρους «ατάσθαλους» (κακούς, μοχθηρούς, υβριστές, στην αρχική σημασία της λέξης). Σταδιακά, οι μετέπειτα ποιητές, συγγραφείς και φιλόσοφοι (Αριστοφάνης, Ευριπίδης, Ισοκράτης, Πλάτων, Αριστοτέλης κ.ά.) αποδίδουν στους βαρβάρους μια σειρά από αρνητικές ιδιότητες: δουλοφροσύνη, δειλία, ύβρη, κακία κ.ά.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br /></span></div><span style="box-sizing: border-box;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης για τους βαρβάρους</span></div></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ας δούμε όμως τι γράφουν για τους βαρβάρους δύο από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους όλων των εποχών: ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης. Ο Αριστοτέλης θεωρεί ότι οι βάρβαροι είναι δουλικότεροι των Ελλήνων: «βάρβαρον και δοῦλον ταὐτό φύσει» («η ιδιότητα του βαρβάρου και η δουλικότητα ταυτίζονται από τη φύση τους») («Πολιτικά», 1252b9), ενώ σε άλλο σημείο του ίδιου έργου (1285α20) αναφέρει ότι οι βάρβαροι είναι δουλικότεροι ως προς τα ήθη από τους Έλληνες.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br /></span></div><div class="mceNonEditable server-side-component" data-component="Atcom.Sites.ProtoThema.Components.HtmlSnippets.Images" data-configuration-type="Atcom.Sites.ProtoThema.Models.HtmlSnippets.ImagesConfiguration, Atcom.Sites.ProtoThema" style="box-sizing: border-box;"><figure class="center withZoom" data-caption="Αριστοτέλης και Μέγας Αλέξανδρος" data-original="https://i1.prth.gr/images/w1360/files/2024-07-13/aristotelis-megas-alexandros.jpg" data-plugin-zoom="" style="box-sizing: border-box; cursor: pointer; margin: 16px 0px 24px; position: relative; text-align: center;"><picture style="box-sizing: border-box;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/_webp/files/2024-07-13/aristotelis-megas-alexandros.jpg" media="(max-width: 639px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/_webp/files/2024-07-13/aristotelis-megas-alexandros.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/webp"></source><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/_jp2/files/2024-07-13/aristotelis-megas-alexandros.jpg" media="(max-width: 639px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/_jp2/files/2024-07-13/aristotelis-megas-alexandros.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/jp2"></source><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/files/2024-07-13/aristotelis-megas-alexandros.jpg" media="(max-width: 639px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/files/2024-07-13/aristotelis-megas-alexandros.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/jpeg"></source><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/_webp/files/2024-07-13/aristotelis-megas-alexandros.jpg" media="(min-width: 640px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/_webp/files/2024-07-13/aristotelis-megas-alexandros.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/webp"></source><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/_jp2/files/2024-07-13/aristotelis-megas-alexandros.jpg" media="(min-width: 640px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/_jp2/files/2024-07-13/aristotelis-megas-alexandros.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/jp2"></source><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2024-07-13/aristotelis-megas-alexandros.jpg" media="(min-width: 640px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2024-07-13/aristotelis-megas-alexandros.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/jpeg"></source><img alt="aristotelis-megas-alexandros" class="lazyload" data-loaded="true" data-src="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2024-07-13/aristotelis-megas-alexandros.jpg" fetchpriority="" loading="lazy" src="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2024-07-13/aristotelis-megas-alexandros.jpg" style="box-sizing: border-box; display: block; height: auto; max-width: 100%; text-align: justify;" /></span></picture><figcaption style="box-sizing: border-box; color: #acb1b8; line-height: 1.2; padding-top: 12px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Αριστοτέλης και Μέγας Αλέξανδρος</span></figcaption></figure></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Να σημειώσουμε, ότι τη δουλικότητα ως «ιδιότητα» των βαρβάρων αναφέρει πρώτος ο Ευριπίδης. Στην τραγωδία του «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» γράφει (στίχος 1400): «βαρβάρων δ’ Ἕλληνας ἄρχειν εἰκός, ἀλλ’ οὐ βαρβάρους μῆτερ Ἑλλήνων τό μέν γάρ δοῦλον, οἱ δ’ ἐλεύθεροι («Είναι φυσικό να εξουσιάζουν οι Έλληνες τους βαρβάρους και όχι το αντίστροφο, ακριβώς επειδή οι Έλληνες είναι ελεύθεροι, ενώ οι βάρβαροι δούλοι»). Ανάλογες απόψεις οδήγησαν στο περίφημο «πας μη Έλλην βάρβαρος». Ορισμένοι, ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή, θεωρούν ότι αυτά εμπεριέχουν ρατσιστικές απόψεις, κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει. Αναφέρονται απλά στην υπεροχή των ελεύθερων πολιτών, απέναντι σε όσους δεν γνώρισαν πολιτική ελευθερία.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Με τους βαρβάρους ασχολήθηκε ιδιαίτερα ο Πλάτωνας. Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα όσων έγραψε είναι το εξής: «Οικείοι και συγγενείς προς τους άλλους Έλληνες στο γένος, στους βάρβαρους όμως είναι ξένοι και αλλότριοι. Όταν όμως οι Έλληνες πολεμούν τους βαρβάρους και οι βάρβαροι τους Έλληνες, αυτό πραγματικά είναι πόλεμος».</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br /></span></div><div class="mceNonEditable server-side-component" data-component="Atcom.Sites.ProtoThema.Components.HtmlSnippets.Images" data-configuration-type="Atcom.Sites.ProtoThema.Models.HtmlSnippets.ImagesConfiguration, Atcom.Sites.ProtoThema" style="box-sizing: border-box;"><figure class="center withZoom" data-caption="Πλάτων" data-original="https://i1.prth.gr/images/w1360/files/2024-07-13/platonas.jpg" data-plugin-zoom="" style="box-sizing: border-box; cursor: pointer; margin: 16px 0px 24px; position: relative; text-align: center;"><picture style="box-sizing: border-box;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/_webp/files/2024-07-13/platonas.jpg" media="(max-width: 639px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/_webp/files/2024-07-13/platonas.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/webp"></source><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/_jp2/files/2024-07-13/platonas.jpg" media="(max-width: 639px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/_jp2/files/2024-07-13/platonas.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/jp2"></source><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/files/2024-07-13/platonas.jpg" media="(max-width: 639px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/files/2024-07-13/platonas.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/jpeg"></source><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/_webp/files/2024-07-13/platonas.jpg" media="(min-width: 640px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/_webp/files/2024-07-13/platonas.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/webp"></source><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/_jp2/files/2024-07-13/platonas.jpg" media="(min-width: 640px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/_jp2/files/2024-07-13/platonas.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/jp2"></source><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2024-07-13/platonas.jpg" media="(min-width: 640px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2024-07-13/platonas.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/jpeg"></source><img alt="platonas" class="lazyload" data-loaded="true" data-src="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2024-07-13/platonas.jpg" fetchpriority="" loading="lazy" src="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2024-07-13/platonas.jpg" style="box-sizing: border-box; display: block; height: auto; max-width: 100%; text-align: justify;" /></span></picture><figcaption style="box-sizing: border-box; color: #acb1b8; line-height: 1.2; padding-top: 12px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Πλάτων</span></figcaption></figure></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Όλα τα κείμενα του Πλάτωνα για τους βαρβάρους, περιέχονται στο βιβλίο του Κωνσταντίνου Ι. Βουρβέρη «Πλάτων και Βάρβαροι», Αθήνα, α’ έκδοση 1938, β’ έκδοση 1966.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br /></span></div><span style="box-sizing: border-box;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ρωμαίοι και βάρβαροι – Οι βάρβαροι στην Αγία Γραφή</span></div></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Οι Ρωμαίοι, αν και κατέκτησαν το 146 π.Χ. την Ελλάδα, εξομοιώθηκαν στο πολιτικό και πολιτιστικό πεδίο με τους Έλληνες. Μάλιστα χρησιμοποίησαν, ουσιαστικά, την ίδια λέξη για τους βαρβάρους (barbarus). Η λατινική αυτή λέξη διαδόθηκε και στις άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες: barbare στα γαλλικά, Barbar στα γερμανικά, barbarous στα αγγλικά κ.λπ. Οι Ρωμαίοι προσέδωσαν στον όρο «βάρβαροι» μια επιτιμητική «απόχρωση» και απέρριψαν από τον πολιτισμένο κόσμο όλους τους λαούς που δεν συμμετέχουν στον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό και που από τον 1ο μ.Χ. αιώνα συγκεντρώνονται έξω από τα σύνορα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, προσπαθώντας να εισβάλλουν σε αυτήν.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br /></span></div><div class="mceNonEditable server-side-component" data-component="Atcom.Sites.ProtoThema.Components.HtmlSnippets.Images" data-configuration-type="Atcom.Sites.ProtoThema.Models.HtmlSnippets.ImagesConfiguration, Atcom.Sites.ProtoThema" style="box-sizing: border-box;"><figure class="center withZoom" data-caption="Ρωμαίοι εναντίον βαρβάρων" data-original="https://i1.prth.gr/images/w1360/files/2024-07-13/romaioi-varvaroi.jpg" data-plugin-zoom="" style="box-sizing: border-box; cursor: pointer; margin: 16px 0px 24px; position: relative; text-align: center;"><picture style="box-sizing: border-box;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/_webp/files/2024-07-13/romaioi-varvaroi.jpg" media="(max-width: 639px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/_webp/files/2024-07-13/romaioi-varvaroi.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/webp"></source><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/_jp2/files/2024-07-13/romaioi-varvaroi.jpg" media="(max-width: 639px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/_jp2/files/2024-07-13/romaioi-varvaroi.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/jp2"></source><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/files/2024-07-13/romaioi-varvaroi.jpg" media="(max-width: 639px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w640/files/2024-07-13/romaioi-varvaroi.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/jpeg"></source><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/_webp/files/2024-07-13/romaioi-varvaroi.jpg" media="(min-width: 640px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/_webp/files/2024-07-13/romaioi-varvaroi.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/webp"></source><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/_jp2/files/2024-07-13/romaioi-varvaroi.jpg" media="(min-width: 640px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/_jp2/files/2024-07-13/romaioi-varvaroi.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/jp2"></source><source data-srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2024-07-13/romaioi-varvaroi.jpg" media="(min-width: 640px)" srcset="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2024-07-13/romaioi-varvaroi.jpg" style="box-sizing: border-box;" type="image/jpeg"></source><img alt="romaioi-varvaroi" class="lazyload" data-loaded="true" data-src="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2024-07-13/romaioi-varvaroi.jpg" fetchpriority="" loading="lazy" src="https://i1.prth.gr/images/w880/files/2024-07-13/romaioi-varvaroi.jpg" style="box-sizing: border-box; display: block; height: auto; max-width: 100%; text-align: justify;" /></span></picture><figcaption style="box-sizing: border-box; color: #acb1b8; line-height: 1.2; padding-top: 12px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ρωμαίοι εναντίον βαρβάρων</span></figcaption></figure></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Αλλά και στην Αγία Γραφή γίνεται λόγος για βαρβάρους. Στη μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης από τους Εβδομήκοντα, η λέξη «βάρβαρος» δηλώνει λαό αντίπαλο στον ισραηλιτικό. Στις «Πράξεις των Αποστόλων» (28,2) αποκαλούνται «βάρβαροι» οι κάτοικοι της Μελίτης, της σημερινής Μάλτας, επειδή ήταν αφιλόξενοι. Στην Α’ Επιστολή του προς Κορινθίους, ο Παύλος χρησιμοποιεί τη λέξη «βάρβαρος» για όσους μεταχειρίζονται ακατανόητη γλώσσα ή ομιλία. Πάντως στην επιστολή του προς Ρωμαίους (1,14), κάνει διάκριση ανάμεσα στους Έλληνες και τους βαρβάρους.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Η λέξη «βάρβαρος» στη λατινική της μορφή (barbarus) χρησιμοποιήθηκε και για τους λαούς που εισέβαλαν στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία τον 5ο μ.Χ. αιώνα και εξαπλώθηκαν στο μεγαλύτερο μέρος της. Από αυτό το γεγονός και την παλαιότερη σημασία «απολίτιστος, αμαθής», η λέξη «βάρβαρος» απέκτησε τη σημερινή της σημασία, «σκληρός και απάνθρωπος».</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><a href="https://www.protothema.gr/stories/article/1519478/ellines-kai-varvaroi-stin-arhaiotita/">πηγη</a><br /></span></div></div>

Έλληνες και βάρβαροι στην αρχαιότητα

Μια λέξη με ιστορία χιλιάδων χρόνων και εκτεταμένη αναφορά σε κείμενα σπουδαίων αρχαίων Ελλήνων, είναι η λέξη «βάρβαρος». Όπως θα δούμε, η α...

Read more »

Οι στρατηγοί της αρχαίας Αθήνας που την έκαναν «κέντρο» του ελληνικού κόσμου

<p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdtHHcUEOdgIMCoYMAkeqevOq1P5PE9-vyRkW9T4-UWuXld7vY1Ld3rQiVLg9kcxYpo8-_ZfsQreKaVGhjf9c0sLnpVBHV-S7BDacWlGJk-W6q88SNJbx01w3x3a7BkUoVepai7mkFCll9eAghqx0hJFIEM-6LCJxmqxI_uBw9Vmzny_x7-aFCOFWnKSI/s1200/Les_H%C3%A9ros_de_Marathon_Georges_Rochegrosse_1859.jpg_restored.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1200" height="480" loading="lazy" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdtHHcUEOdgIMCoYMAkeqevOq1P5PE9-vyRkW9T4-UWuXld7vY1Ld3rQiVLg9kcxYpo8-_ZfsQreKaVGhjf9c0sLnpVBHV-S7BDacWlGJk-W6q88SNJbx01w3x3a7BkUoVepai7mkFCll9eAghqx0hJFIEM-6LCJxmqxI_uBw9Vmzny_x7-aFCOFWnKSI/w640-h480-rw/Les_H%C3%A9ros_de_Marathon_Georges_Rochegrosse_1859.jpg_restored.jpeg" width="640" /></a></span></div><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br />Η αρχαία Αθήνα είναι γνωστή περισσότερο για τη δημοκρατία, τη φιλοσοφία και την τέχνη της παρά για τους πολεμιστές της, καθώς ήταν μια πόλη-κράτος με μεγαλύτερη έμφαση στον πολιτισμό και την εκπαίδευση. Ωστόσο, υπήρχαν αρκετοί κορυφαίοι πολεμιστές και στρατηγοί που διακρίθηκαν έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ιστορία της πόλης.</span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Οι Αθηναίοι στρατηγοί όχι μόνο οδήγησαν τις νίκες στον στρατό τους, αλλά πρωτοστάτησαν στην ανάπτυξη της αθηναϊκής δημοκρατίας. Χωρίς αυτούς, η Αθήνα δεν θα είχε γίνει «κέντρο» του ελληνικού κόσμου. Επίσης, είναι πολύ πιθανό να κυριαρχούνταν από κράτη εισβολής, όπως η Περσία.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ηγέτιδα στη Συμμαχία της Δήλου, η Αθήνα «έδωσε» στην Ιστορία κάποιους από τους πιο ικανούς και δημοφιλής στρατηγούς, ορισμένοι εκ των οποίων θα μπορούσαν να δουν τα ονόματά τους δίπλα σε εκείνα των ξακουστών στρατηλατών της Αρχαιότητας.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #2b00fe; font-family: arial; font-size: large;"><b>Οι κορυφαίοι στρατηγοί στην Αρχαία Αθήνα</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>Θεμιστοκλής</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"> Ο Θεμιστοκλής (περ. 524-459 π.Χ.) ήταν ένας από τους σημαντικότερους στρατηγούς της Αρχαίας Αθήνας. Όταν εκλέχθηκε ως επώνυμος άρχων, άρχισε την κατασκευή ενός μεγάλου έργου, που θα συμπληρώσει ο ίδιος μετά τους Περσικούς Πολέμους: Τειχίζει τον Πειραιά και προτείνει την κατασκευή των Μακρών Τειχών, που θα κάνουν την Αθήνα απόρθητη όσο είναι θαλασσοκράτειρα. Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη ναυμαχία της Σαλαμίνας το 480 π.Χ., όπου οι Έλληνες νίκησαν τον περσικό στόλο.</span></p><div class="embed-media embed-media--video" style="background-color: white; box-sizing: border-box; clear: both; margin: 40px 0px; overflow: hidden; padding: 0px; position: relative;"><div style="box-sizing: border-box; margin: 0px; padding: 0px 0px 360px; position: relative;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="100%" loading="lazy" src="https://www.youtube.com/embed/Hwz56hBW9KI" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; left: 0px; margin: 0px; padding: 0px; position: absolute; text-align: justify; top: 0px;" title="Salamis 480 BC: The Battle for Greece" width="100%"></iframe></div></div><ul style="background-color: white; box-sizing: border-box; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px;"><li style="box-sizing: border-box; display: block; margin: 0px 0px 25px; padding: 0px 0px 0px 30px; position: relative; text-align: justify;"><strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Μιλτιάδης</span></strong></li></ul><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ήταν ο στρατηγός που ηγήθηκε των Αθηναίων στη <strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; padding: 0px;">μάχη του Μαραθώνα το 490 π.Χ.</strong>, όπου η αθηναϊκή φάλαγγα νίκησε τον πολύ μεγαλύτερο περσικό στρατό. Εκεί ο Μιλτιάδης (περ. 550-489 π.Χ.) αναγνώρισε ότι η παραδοσιακή ελληνική στρατηγική δεν θα πετύχαινε ποτέ ενάντια στη μεγαλύτερη περσική δύναμη και υιοθέτησε μια εντελώς απροσδόκητη τακτική που έσπασε τις περσικές γραμμές, κέρδισε τη μάχη και έσωσε την Ελλάδα από την περσική κυριαρχία. Αν και αρχικά αναγνωρίστηκε  ως μεγάλος ήρωας, αργότερα φυλακίστηκε με την κατηγορία της προδοσίας και πέθανε στη φυλακή .</span></p><ul style="background-color: white; box-sizing: border-box; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px;"><li style="box-sizing: border-box; display: block; margin: 0px 0px 25px; padding: 0px 0px 0px 30px; position: relative; text-align: justify;"><strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Περικλής</span></strong></li></ul><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ο Περικλής (περ. 495-429 π.Χ.) αποτέλεσε έναν όχι μόνο εξέχων πολιτικό ηγέτη αλλά και στρατηγό. Κατά τη διάρκεια της ηγεσίας του, η Αθήνα γνώρισε μια εποχή μεγάλης πολιτικής και πολιτιστικής ακμής, αν και ηγήθηκε επίσης των Αθηναίων στον <strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; padding: 0px;">Πελοποννησιακό Πόλεμο</strong>. Ήταν ένθερμος υποστηρικτής της δημοκρατίας και οι μεταρρυθμίσεις του έθεσαν τις βάσεις για την ανάπτυξη μεταγενέστερων δημοκρατικών πολιτικών συστημάτων. Η περίοδος στην οποία ηγήθηκε της Αθήνας, στην πραγματικότητα, ονομάστηκε «<strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; padding: 0px;">Χρυσός Αιώνας</strong>» λόγω της επιρροής του, όχι μόνο στις τύχες της πόλης του , αλλά και σε ολόκληρη την ελληνική ιστορία κατά τον 5ο αιώνα π.Χ. και ακόμη και μετά τον θάνατό του.</span></p><div class="embed-media embed-media--video" style="background-color: white; box-sizing: border-box; clear: both; margin: 40px 0px; overflow: hidden; padding: 0px; position: relative;"><div style="box-sizing: border-box; margin: 0px; padding: 0px 0px 360px; position: relative;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="100%" loading="lazy" src="https://www.youtube.com/embed/PoZfCO42nhA" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; left: 0px; margin: 0px; padding: 0px; position: absolute; text-align: justify; top: 0px;" title="Pericles, the Golden Age of Athens" width="100%"></iframe></div></div><ul style="background-color: white; box-sizing: border-box; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px;"><li style="box-sizing: border-box; display: block; margin: 0px 0px 25px; padding: 0px 0px 0px 30px; position: relative; text-align: justify;"><strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Κίμων</span></strong></li></ul><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ο Κίμων (περ. 510-450 π.Χ.) -στρατηγός και πολιτικός- έμεινε στην Ιστορία για τις νίκες του κατά των Περσών <strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; padding: 0px;">στη Μάχη του Ευρυμέδοντα το 466 π.Χ.</strong> στη νότια ακτή της Μικράς Ασίας και για την απελευθέρωση ελληνικών πόλεων από τον περσικό ζυγό. Διατελούσε συχνά διοικητής του Αθηναϊκού στόλου όταν η πόλη βρισκόταν στο απόγειο της δύναμής της.</span></p><ul style="background-color: white; box-sizing: border-box; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px;"><li style="box-sizing: border-box; display: block; margin: 0px 0px 25px; padding: 0px 0px 0px 30px; position: relative; text-align: justify;"><strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ιφικράτης</span></strong></li></ul><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ο Ιφικράτης (περ. 418-353 π.Χ.) ήταν γνωστός για τις στρατιωτικές του μεταρρυθμίσεις, όπως η αναδιοργάνωση των πεζών στρατευμάτων και η εισαγωγή των λεγόμενων "ιφικράτειων" όπλων. Έπαιξε επίσης σημαντικό ρόλο στις μάχες κατά των Σπαρτιατών. Έχει χαρακτηριστεί ως στρατιωτική ιδιοφυΐα και ουσιαστικά ήταν ο εμπνευστής της ιδέας των <strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; padding: 0px;">πρώτων καταδρομέων</strong>.</span></p><div class="embed-media embed-media--video" style="background-color: white; box-sizing: border-box; clear: both; margin: 40px 0px; overflow: hidden; padding: 0px; position: relative;"><div style="box-sizing: border-box; margin: 0px; padding: 0px 0px 360px; position: relative;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="100%" loading="lazy" src="https://www.youtube.com/embed/ksR_iU-WKB8" style="border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; left: 0px; margin: 0px; padding: 0px; position: absolute; text-align: justify; top: 0px;" title="ΙΦΙΚΡΑΤΗΣ : Ὁ ἐμπνευστὴς τῆς ἰδέας τῶν πρώτων καταδρομέων - Gnomonpedia" width="100%"></iframe></div></div><ul style="background-color: white; box-sizing: border-box; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px;"><li style="box-sizing: border-box; display: block; margin: 0px 0px 25px; padding: 0px 0px 0px 30px; position: relative; text-align: justify;"><strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Νικίας</span></strong></li></ul><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ο Νικίας (περ. 470-413 π.Χ.) ήταν ευπατρίδης στρατηγός κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου - και <strong style="box-sizing: border-box; margin: 0px; padding: 0px;">υπέρμαχος της ειρήνης με τη Σπάρτη</strong>. Ηγήθηκε της αθηναϊκής εκστρατείας στη Σικελία, η οποία, αν και καταστροφική, ήταν μια από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές προσπάθειες της εποχής.</span></p><p style="background-color: white; box-sizing: border-box; margin: 0px 0px 30px; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><a href="https://www.reader.gr/ellada/oi-stratigoi-tis-arhaias-athinas-poy-tin-ekanan-kentro-toy-ellinikoy-kosmoy/565923">πηγη</a><br /></span></p>

Οι στρατηγοί της αρχαίας Αθήνας που την έκαναν «κέντρο» του ελληνικού κόσμου

Η αρχαία Αθήνα είναι γνωστή περισσότερο για τη δημοκρατία, τη φιλοσοφία και την τέχνη της παρά για τους πολεμιστές της, καθώς ήταν μια πόλη-...

Read more »

Ο ρόλος της δουλείας στην αρχαία Ελλάδα

<p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvsQty5NgPv_91O-ZHfNUGlKb63FTYw-yrhr4-nHh6h5B5pMeCBIejPWoXfSWu6JQDtQcb7H3f9dGjlLAWqr8mSYXcC-b3Mgf1Eup-iJbUNNOzBs66JHXdXCl7J_td62NORViaQ-lSKlJ6luMdxKnZSwsYnw_G8W08rU1WMUixapNfVDbazFekd3r3Tic/s816/rolos-douleias-arxaia-ellada%20(1).webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="456" data-original-width="816" height="358" loading="lazy" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvsQty5NgPv_91O-ZHfNUGlKb63FTYw-yrhr4-nHh6h5B5pMeCBIejPWoXfSWu6JQDtQcb7H3f9dGjlLAWqr8mSYXcC-b3Mgf1Eup-iJbUNNOzBs66JHXdXCl7J_td62NORViaQ-lSKlJ6luMdxKnZSwsYnw_G8W08rU1WMUixapNfVDbazFekd3r3Tic/w640-h358-rw/rolos-douleias-arxaia-ellada%20(1).webp" width="640" /></a></span></div><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br />Η <strong style="-webkit-font-smoothing: antialiased; box-sizing: border-box;">δουλεία στην Αρχαία Ελλάδα</strong> ήταν αποδεκτή και κοινή, όπως στις περισσότερες οργανωμένες κοινωνίες της εποχής, ωστόσο υπήρχαν αρκετές διαφορές μεταξύ των πόλεων-κρατών.</span><p></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><span id="more-352" style="-webkit-font-smoothing: antialiased; box-sizing: border-box;"></span></span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><em style="-webkit-font-smoothing: antialiased; border: 0px; box-sizing: border-box; line-height: 1; margin: 0px; padding: 0px;">Η καταγεγραμμένη ιστορία της δουλείας στην Αρχαία Ελλάδα ξεκινά από τον Μυκηναϊκό πολιτισμό</em> (1600-1100 π.Χ.), όπως υποδεικνύεται σε πολυάριθμες πινακίδες που ανακαλύφθηκαν στην Πύλο.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Οι σκλάβοι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στις αρχαίες κοινωνίες, καθώς χρησιμοποιούνταν στην οικοδόμηση ναών και σε άλλες οικοδομικές εργασίες, κυρίως όμως ασχολούνταν με τον κρίσιμο τομέα της γεωργίας.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Οι σκλάβες υπηρέτησαν ως υπηρέτριες, νοσοκόμες και μάγειρες, ενώ υπήρχαν τεχνίτες, καλλιτέχνες, μουσικοί και άλλοι που ήταν σκλάβοι, αλλά μπορούσαν να ζήσουν μια αξιοπρεπή ζωή και να κερδίζουν εισόδημα.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Οι τεχνίτες που δούλευαν με τα αφεντικά τους ζούσαν στις δικές τους κατοικίες και κέρδιζαν το εισόδημά τους με ελεύθερη βούληση.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ακόμη και οι μεγαλύτεροι στοχαστές εκείνης της εποχής —και ήταν πάρα πολλοί— δεν μπορούσαν να φανταστούν έναν κόσμο απαλλαγμένο από τη σκλαβιά μιας και ήταν ένα τόσο καθιερωμένο φαινόμενο.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ο Αριστοτέλης περιέγραψε τη δουλεία στην Αρχαία Ελλάδα ως φυσική και αναγκαία. Για αυτόν σκλάβος ήταν ένα κτήμα έμψυχον («ζωντανό ακίνητο»). Αυτή ήταν πράγματι η συλλογική νοοτροπία εκείνη την εποχή.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ωστόσο, οι σκλάβοι είχαν διαφορετική μεταχείριση και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες ζούσαν και εργάζονταν μπορεί να ποικίλλουν — σε μεγάλο βαθμό ανάλογα με την εποχή και την τοποθεσία στην οποία ζούσαν.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Στην Αθήνα, την πόλη-κράτος με δημοκρατική κυβέρνηση, οι άνθρωποι θα μεγάλωναν με τους σκλάβους και την οικογένειά τους και δεν ήταν ασυνήθιστο να γίνουν φίλοι μαζί τους.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Στην ολιγαρχική Σπάρτη, αντίθετα, οι δούλοι αντιμετώπιζαν σκληρή μεταχείριση και οι συνθήκες διαβίωσής τους ήταν απάνθρωπες και ταπεινωτικές.</span></p><h3 style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 32.64px; margin: 50px 0px 25px; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ποιοι ήταν σκλάβοι στην Αρχαία Ελλάδα;</span></h3><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Υπήρχαν πολλές πηγές για την παροχή σκλάβων στην οικονομία. Μερικοί από τους σκλάβους είχαν γεννηθεί ελεύθεροι, αλλά λόγω της φτώχειας, πουλήθηκαν από τους γονείς τους στο σκλαβοπάζαρο.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Άλλοι σκλάβοι, άνδρες και γυναίκες, πωλήθηκαν από τις δικές τους φυλές με αντάλλαγμα αγαθά. Ένας μεγάλος αριθμός σκλάβων συνελήφθησαν ως αιχμάλωτοι πολέμου από τον νικητή στρατό.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Υπάρχουν γραπτά που αναφέρουν την πώληση τουλάχιστον 20.000 σκλάβων από τον Φίλιππο Β’ της Μακεδονίας, τον πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αφού κατέκτησε τη Σκυθία, προμηθεύτηκε παιδιά και γυναίκες και τα πουλούσε στα σκλαβοπάζαρα.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Οι Έλληνες σκλάβοι προέρχονταν από τις διάφορες πόλεις της Ελλάδας, ενώ άλλοι κατάγονταν από την Αίγυπτο και την Περσία.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px;"><img alt="" class="aligncenter wp-image-355 size-large" data-attachment-id="355" data-comments-opened="1" data-image-caption="<p><em>Γυναίκα που λαμβάνεται ως σκλάβα σε πόλεμο στην αρχαία Ελλάδα – 440-430 π.Χ. Φωτογραφία: Δημόσιος Τομέας</em></p> " data-image-description="" data-image-meta="{"aperture":"0","credit":"","camera":"","caption":"","created_timestamp":"0","copyright":"","focal_length":"0","iso":"0","shutter_speed":"0","title":"","orientation":"0"}" data-image-title="woman-as-plunder-of-war" data-large-file="https://arxaiaellinika974511823.wordpress.com/wp-content/uploads/2021/11/woman-as-plunder-of-war.jpg?w=616" data-medium-file="https://arxaiaellinika974511823.wordpress.com/wp-content/uploads/2021/11/woman-as-plunder-of-war.jpg?w=300" data-orig-file="https://arxaiaellinika974511823.wordpress.com/wp-content/uploads/2021/11/woman-as-plunder-of-war.jpg" data-orig-size="700,689" data-permalink="https://arxaiaellinika974511823.wordpress.com/2021/11/29/rolos-douleias-arxaia-ellada/woman-as-plunder-of-war/" height="606" loading="lazy" role="button" sizes="(max-width: 616px) 100vw, 616px" src="https://arxaiaellinika974511823.wordpress.com/wp-content/uploads/2021/11/woman-as-plunder-of-war.jpg?w=616&h=606" srcset="https://arxaiaellinika974511823.wordpress.com/wp-content/uploads/2021/11/woman-as-plunder-of-war.jpg?w=616 616w, https://arxaiaellinika974511823.wordpress.com/wp-content/uploads/2021/11/woman-as-plunder-of-war.jpg?w=150 150w, https://arxaiaellinika974511823.wordpress.com/wp-content/uploads/2021/11/woman-as-plunder-of-war.jpg?w=300 300w, https://arxaiaellinika974511823.wordpress.com/wp-content/uploads/2021/11/woman-as-plunder-of-war.jpg 700w" style="-webkit-font-smoothing: antialiased; border: 0px; box-sizing: border-box; clear: both; display: block; height: auto; line-height: 1; margin: 0px auto; max-width: 100%; padding: 0px; text-align: justify;" tabindex="0" width="616" /></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><em style="-webkit-font-smoothing: antialiased; border: 0px; box-sizing: border-box; line-height: 1; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Γυναίκα που λαμβάνεται ως σκλάβα σε πόλεμο στην αρχαία Ελλάδα – 440-430 π.Χ. Φωτογραφία: Δημόσιος Τομέας</span></em></p><h3 style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 32.64px; margin: 50px 0px 25px; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Η δουλεία στην αρχαία Αθήνα</span></h3><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Υπολογίζεται ότι η Αθήνα είχε έως και 80.000 σκλάβους τον 6ο και 5ο αιώνα π.Χ., με ένα μέσο νοικοκυριό να είχε τρεις ή τέσσερις σκλάβους, η μόνη εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα θα ήταν οι φτωχές οικογένειες.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Οι σκλάβοι στην αρχαία Αθήνα ήταν ιδιοκτησία των κυρίων τους σύμφωνα με το Αθηναϊκό δίκαιο. Θα μπορούσαν να αγοραστούν, να πουληθούν και να χτυπηθούν – αλλά μόνο από τον κύριό τους.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Υπήρχαν επίσης άνθρωποι που θεωρούνταν δημόσιοι σκλάβοι, που αποτελούσαν ιδιοκτησία της πόλης ή της πόλης-κράτους, αποτελώντας έτσι ένα είδος «εκλεκτού» σκλάβου.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Εάν ένας άνδρας σκλάβος απελευθερωνόταν, γινόταν «μέτικος» (Με τον όρο μέτοικος εννοείτο κατά την αρχαιότητα εκείνος που κατοικούσε στα όρια μιας πόλης-κράτους αλλά δεν καταγόταν από αυτήν) και μετά από αυτόν τον χαρακτηρισμό θα μπορούσε να του χορηγηθεί η ιθαγένεια.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Πολλοί δούλοι δούλευαν και ζούσαν στο σπίτι των κυρίων τους, κάνοντας όλες τις δουλειές του σπιτιού και σε πολλές περιπτώσεις φρόντιζαν τα παιδιά της οικογένειας.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Οι άντρες σκλάβοι έκαναν τα ψώνια για το νοικοκυριό. Αν ζούσαν και δούλευαν ανεξάρτητα, έκαναν περιοδικές πληρωμές για τα αφεντικά τους.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Υπάρχουν γραπτά έγγραφα που καταγράφουν ότι σκλάβοι συμμετείχαν στην οικοδόμηση του Ερεχθείου και εργάζονταν στα ορυχεία αργύρου του Λαυρίου.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Οι γυναίκες σκλάβες είναι γνωστό ότι έχουν ως επαγγέλματα την επεξεργασία μαλλιού και το λιανικό εμπόριο, χρησιμοποιήθηκαν επίσης ως νοσοκόμες για βρέφη. Ήταν επίσης γνωστό ότι εργάζονταν σε καταστήματα χειροτεχνίας γύρω από την αγορά.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Οι σκλάβες δούλευαν επίσης ως πόρνες σε οίκους ανοχής και ως παλλακίδες. Ωστόσο, μια παλλακίδα δεν είχε κανένα απολύτως δικαίωμα.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Μερικές φορές, η παλλακίδα έμενε με τον άντρα στο σπίτι του — μαζί με τη γυναίκα του. Άλλες φορές θα της έδιναν ένα ξεχωριστό σπίτι για να ζήσει, στο οποίο θα έμεναν και τα παιδιά της.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Κατά τους κλασικούς χρόνους, η εργασία των σκλάβων ήταν το κύριο εργατικό δυναμικό στη βιομηχανία παραγωγής βιοτεχνίας. Τα περισσότερα από τα βιοτεχνικά εργοστάσια ανήκαν σε πλούσιους πολιτικούς.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Υπάρχουν αρχεία για τον Δημοσθένη που είχε δύο εργοστάσια τα οποία υποστηριζόταν σε μεγάλο βαθμό από σκλάβους. Το ένα από αυτά τα εργοστάσια παρήγαγε σπαθιά και είχε περίπου 30 σκλάβους, ενώ το άλλο χρησιμοποιούσε 20 σκλάβους και παρήγαγε καναπέδες.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ο Λυσίας, ο διάσημος συγγραφέας, είχε το μεγαλύτερο κέντρο παραγωγής που έχει καταγραφεί: Ένα εργοστάσιο ασπίδων όπου εργάζονταν 120 σκλάβοι παράγοντας περίπλοκα όπλα.</span></p><h3 style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 32.64px; margin: 50px 0px 25px; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Δούλοι στη Σπάρτη</span></h3><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ο Κριτίας περιέγραψε την κατάσταση των δούλων στη Σπάρτη με τα εξής λόγια: «Οι ελεύθεροι ήταν πιο ελεύθεροι και οι σκλάβοι πιο σκλάβοι από αλλού».</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Στην πόλη-κράτος της Σπάρτης, όλοι οι σκλάβοι ανήκαν στο κράτος. Τους θεωρούσαν εχθρούς και αναγκάζονταν να φορούν ταπεινωτικά ρούχα για να τους ξεχωρίζουν από τους Σπαρτιάτες.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Οι Σπαρτιάτες τους αποκαλούσαν είλωτες, μια λέξη που χρησιμοποιείται ακόμα στην Ελλάδα σήμερα για να περιγράψει κάποιον που εργάζεται σκληρά με χαμηλές αμοιβές και σε άσχημες συνθήκες.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Οι είλωτες υπερτερούσαν απίστευτα των πολιτών κατά περίπου είκοσι προς ένα. Οι είλωτες αποτελούσαν ολόκληρη τη βάση της σπαρτιατικής οικονομίας και ήταν απαραίτητοι για την παραγωγή τροφίμων.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ωστόσο, οι Σπαρτιάτες αντιμετώπιζαν τους είλωτες σαν ζώα και δεν τους επέτρεπαν να φύγουν από τον τόπο που υπηρετούσαν.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Οι είλωτες ξυλοκοπήθηκαν δημόσια πανηγυρικά για να τους υπενθυμίσουν τη δουλοπρεπή θέση τους. Ακόμη και το να σκοτώσεις έναν είλωτα δεν ήταν αξιόποινη πράξη.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, οι Σπαρτιάτες υποχρέωναν ακόμη και τους σκλάβους τους να μεθύσουν για να δείξουν στους νεαρούς Σπαρτιάτες το πρόβλημα με το υπερβολικό ποτό.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Το χειρότερο, είπαν στους νεαρούς Σπαρτιάτες να τρέξουν σε όλη τη χώρα οπλισμένοι με στιλέτα και να σκοτώσουν είλωτες κατά βούληση, για να τους τρομοκρατήσουν και να τους κρατήσουν δουλοπρεπείς.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Στον πόλεμο, οι σκλάβοι ήταν υπηρέτες των πολεμιστών – καθάριζαν την πανοπλία τους και μαγείρευαν – υπηρετούσαν περιστασιακά ως πεζικάριοι.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Για να διατηρήσουν τον αριθμό τους ψηλά, οι Σπαρτιάτες ενθάρρυναν τους είλωτες να αναπαράγονται μεταξύ τους και τους επετράπη να έχουν κάποια μορφή οικογενειακής μονάδας.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ακριβώς όπως οι Σπαρτιάτες πολίτες σε αυτή την απίστευτα σκληρή κατάσταση, οι είλωτες ήταν υποκείμενα «επιλεκτικής εκτροφής»: Ο δυνατός θα ζούσε και ο αδύναμος θα πεταχτεί έξω, ακόμη και θα θανατωθεί επί τόπου.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Οι Σπαρτιάτες θα γεννούσαν επίσης με γυναίκες είλωτες για να αυξήσουν τον αριθμό των υπαλλήλων του κράτους. Αυτά τα παιδιά που προέκυψαν θα ονομάζονταν νοθοί (νόθοι), που κατατάσσονται κάπου ανάμεσα σε δούλο και ελεύθερο άνθρωπο.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ο Νόθοι συνήθως υπηρετούσε στον στρατό των πολιτών ή εργαζόταν σε κάποια δημόσια υπηρεσία χαμηλού επιπέδου. Τα κορίτσια, ωστόσο, που γεννήθηκαν από Σπαρτιάτη και είλωτα, απλώς θα απορρίπτονταν.</span></p><h3 style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 32.64px; margin: 50px 0px 25px; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Εξεγέρσεις σκλάβων στην αρχαία Ελλάδα</span></h3><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Οι εξεγέρσεις των σκλάβων ήταν ασυνήθιστες στην Αρχαία Ελλάδα, αν και οι αποδράσεις σκλάβων δεν ήταν. Οι σκλάβοι που δραπέτευσαν το έκαναν μόνο και μόνο για να είναι ελεύθεροι.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Οι σκλάβοι ανθρακωρύχοι δούλευαν κάτω από εξαιρετικά σκληρές συνθήκες στο σκοτάδι, αν και πολλοί χρειάζονταν για να εκτελούν ειδικευμένες και ανειδίκευτες εργασίες και έξω από τα ορυχεία.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Πολλοί σκλάβοι ήταν συνεχώς καταπονημένοι, και σίγουρα δούλευαν μέχρι θανάτου κατά καιρούς. Επίσης, πολλοί στιγματίστηκαν, ή σημαδεύτηκαν, από τους ιδιοκτήτες τους και κρατήθηκαν αλυσοδεμένοι από τα αφεντικά των εργολάβων τους.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ο ηγεμόνας των Αθηνών Ξενοφών σκέφτηκε ότι θα ήταν προς όφελος της πόλης να επενδύσει τα κεφάλαιά της σε τέτοιους σκλάβους.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου πολλοί από τους περισσότερους από 20.000 σκλάβους που κατάφεραν να ξεφύγουν από την Αθήνα ήταν ανθρακωρύχοι.</span></p><p style="-webkit-font-smoothing: antialiased; background-color: #f1f1f1; border: 0px; box-sizing: border-box; color: #111111; line-height: 28.9px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px; text-align: justify;"><em style="-webkit-font-smoothing: antialiased; border: 0px; box-sizing: border-box; line-height: 1; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Αυτή ήταν η μόνη καταγεγραμμένη επιτυχημένη εξέγερση σκλάβων στην ιστορία της δουλείας στην Αρχαία Ελλάδα.</span></em></p><iframe width="612" height="345" src="https://www.youtube.com/embed/CkVBOqEGBVY" title="Slavery - Ancient Greek Society 09" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" referrerpolicy="strict-origin-when-cross-origin" allowfullscreen></iframe>

Ο ρόλος της δουλείας στην αρχαία Ελλάδα

Η  δουλεία στην Αρχαία Ελλάδα  ήταν αποδεκτή και κοινή, όπως στις περισσότερες οργανωμένες κοινωνίες της εποχής, ωστόσο υπήρχαν αρκετές διαφ...

Read more »

Δείτε τι είχε πει η Πυθία πριν 22 αιώνες για το Ελληνικό Έθνος

<p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8xzodONpnTpnwhdTdCU_7h-hY71eB1Kg3b8FOMl1_-Lv1lyw-Y_yC68m6G1Xm8xDs5_2Gq5GOYxQHjIbCnicrByzdEki5atUWVz9lFLSAX106hyBGElj0reA64wy-w016CuoXyagY5HC3R07PxN1h85nLnNqO9Q-9s9Pejh77sORzKZ0b7SV8q-OxdII/s1536/deite-ti-eiche-pei-pythia-22-aiones-to-768x354_restored.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="708" data-original-width="1536" height="296" loading="lazy" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8xzodONpnTpnwhdTdCU_7h-hY71eB1Kg3b8FOMl1_-Lv1lyw-Y_yC68m6G1Xm8xDs5_2Gq5GOYxQHjIbCnicrByzdEki5atUWVz9lFLSAX106hyBGElj0reA64wy-w016CuoXyagY5HC3R07PxN1h85nLnNqO9Q-9s9Pejh77sORzKZ0b7SV8q-OxdII/w640-h296-rw/deite-ti-eiche-pei-pythia-22-aiones-to-768x354_restored.jpeg" width="640" /></a></span></div><span style="font-family: arial; font-size: large;"><br />Ο Φιλοποίμην, ο στρατηγός της Αχαϊκής Συμπολιτείας, ήταν από τους σημαντικότερους στρατιωτικούς και πολιτικούς ηγέτες της αρχαίας Ελλάδας. Στις αρχές του 2ου αιώνα π.Χ., όταν ο Ρωμαίος ύπατος Τίτος Κόιντος Φλαμινίνος έδειξε ενδιαφέρον για τα ελληνικά ζητήματα, ο Φιλοποίμην συνειδητοποίησε τον επερχόμενο κίνδυνο για την Ελλάδα. Αποφάσισε τότε να ζητήσει χρησμό από το Μαντείο των Δελφών για το μέλλον της χώρας.</span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;"><b>Η Πυθία του έδωσε τον εξής χρησμό:</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #2b00fe; font-family: arial; font-size: large;"><b><i>«Ασκός κλυδωνιζόμενος μηδεπώποτε βυθιζόμενος»</i></b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ο χρησμός αυτός παρομοίασε την Ελλάδα με έναν φουσκωμένο ασκό (ασκί) που, αν και ταλαιπωρείται από τα κύματα, δεν βυθίζεται ποτέ. Αυτός ο χρησμός αναδεικνύει την αντοχή και την επιβίωση της Ελλάδας παρά τις αμέτρητες δυσκολίες που αντιμετώπισε.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Η ιστορία επιβεβαίωσε τους φόβους του Φιλοποίμενα και τον χρησμό της Πυθίας. Από τότε, η Ελλάδα πέρασε από πολλούς κατακτητές και καταστροφές:</span></p><p style="text-align: justify;"></p><ul><li><span style="font-family: arial; font-size: large;">Ρωμαίοι: Κατέκτησαν την Ελλάδα το 146 π.Χ. και την έκαναν επαρχία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.</span></li><li><span style="font-family: arial; font-size: large;">Γότθοι: Εισέβαλαν κατά τη διάρκεια της ύστερης Ρωμαϊκής περιόδου.</span></li><li><span style="font-family: arial; font-size: large;">Άβαροι: Εισέβαλαν στα Βαλκάνια τον 6ο και 7ο αιώνα μ.Χ.</span></li><li><span style="font-family: arial; font-size: large;">Φράγκοι: Κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη και άλλες περιοχές μετά την Τέταρτη Σταυροφορία το 1204 μ.Χ.</span></li><li><span style="font-family: arial; font-size: large;">Τούρκοι: Κατέκτησαν την Κωνσταντινούπολη το 1453 μ.Χ. και κυριάρχησαν στην Ελλάδα για σχεδόν 400 χρόνια.</span></li><li><span style="font-family: arial; font-size: large;">Άραβες: Πραγματοποίησαν επιδρομές στη Μεσόγειο κατά τη διάρκεια της πρώιμης μεσαιωνικής περιόδου.</span></li><li><span style="font-family: arial; font-size: large;">Γερμανοί: Κατέλαβαν την Ελλάδα κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.</span></li></ul><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial; font-size: large;">Παρά όλες αυτές τις καταστροφές, κατακτήσεις και τις σύγχρονες δυσκολίες, όπως χρεωκοπίες και μνημόνια, η Ελλάδα παραμένει όρθια, αποδεικνύοντας την ανθεκτικότητά της μέσα από τους αιώνες. Ο χρησμός της Πυθίας, δηλαδή, επιβεβαιώνεται συνεχώς, καθώς η Ελλάδα παραμένει ένας "ασκός που κλυδωνίζεται αλλά δεν βυθίζεται".</span></p>

Δείτε τι είχε πει η Πυθία πριν 22 αιώνες για το Ελληνικό Έθνος

Ο Φιλοποίμην, ο στρατηγός της Αχαϊκής Συμπολιτείας, ήταν από τους σημαντικότερους στρατιωτικούς και πολιτικούς ηγέτες της αρχαίας Ελλάδας. Σ...

Read more »