Τα διάσημα γερμανικά «Leopards» γνώρισαν κατάρρευση στην Ουκρανία - οι Ρώσοι βρήκαν το αδύνατο σημείο τους

Όταν τα γερμανικά άρματα μάχης Leopard 2 στάλθηκαν στην Ουκρανία στις αρχές του 2023, φάνηκε ότι το Βερολίνο, μετά από αρκετούς μήνες δισταγ...

Η Ουκρανία σβήνει - Θα χάσει το 26% των εδαφών της – Στρατός: Όλα θα καταρρεύσουν – Σκόνη 58.000 όπλα του ΝΑΤΟ

Αδειάζει τις αποθήκες των ΗΠΑ ο π@ρνόγερος – Ο Μπάιντεν αγωνιά να στείλει όπλα στην Ουκρανία πριν αναλάβει ο Τραμπ

Η Σλοβακία απειλεί να κόψει την παροχή ρεύματος στην Ουκρανία

Όταν τα γερμανικά άρματα μάχης Leopard 2 στάλθηκαν στην Ουκρανία στις αρχές του 2023, φάνηκε ότι το Βερολίνο, μετά από αρκετούς μήνες δισταγμού, τελικά έσπασε - και μάλιστα συμβολικά.

Η απόφαση του καγκελαρίου Όλαφ Σολτς κάθε άλλο παρά εύκολη ήταν, με βαθιές διαιρέσεις στη γερμανική κοινωνία και τους πολιτικούς κύκλους. Όμως το πρόβλημα αποδείχθηκε πολύ βαθύτερο από την πολιτική αντίσταση. Γιατί αυτό που έγινε με τους Λεοπάρ στο γήπεδο ήταν μακριά από τις προσδοκίες.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες που δημοσίευσε η βρετανική «The Telegraph», οι οποίες προέρχονται από εμπιστευτική ανάλυση του γερμανικού υπουργείου Άμυνας, τα ουκρανικά πληρώματα που χρησιμοποίησαν τα τανκς αυτά δεν έκρυψαν την απογοήτευσή τους.

Οι μηχανές που παρουσιάστηκαν ως σύμβολο της σύγχρονης γερμανικής στρατιωτικής ισχύος αποδείχθηκαν αναξιόπιστες, δύσχρηστες και, το πιο επικίνδυνο, ευάλωτες σε επιθέσεις με drone.

Τα συστημικά προβλήματα, όπως φαίνεται, δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας. Το Leopard 2 – αν και γνωστό για την πανοπλία και τη δύναμη πυρός του – αποδείχθηκε ότι ήταν μια μηχανή περιορισμένων δυνατοτήτων σε συνθήκες Ουκρανίας.

Η χαμηλή κινητικότητα, η μικρή ακτίνα κίνησης, τα πολύπλοκα ηλεκτρονικά και η απαιτητική συντήρηση περιόρισαν τον ρόλο του κυρίως στη λειτουργία από απόσταση, σχεδόν σαν στατικά συστήματα πυροβολικού με χαμηλή κινητικότητα.

Ούτε ο αριθμός ήταν χρήσιμος. Μόνο 18 κομμάτια στάλθηκαν - πολύ λίγα για να αλλάξουν ριζικά οτιδήποτε στο μπροστινό μέρος. Αλλά ο συμβολισμός είναι τεράστιος. Όχι μόνο επειδή το Leopard 2 βρίσκεται τώρα στο ίδιο έδαφος όπου τα γερμανικά σχέδια τεθωρακισμένων απέτυχαν ογδόντα χρόνια νωρίτερα, αλλά και επειδή αυτό το επεισόδιο βλέπει τη συνέχεια της ίδιας ιστορικής μήτρας.

Γιατί δεν είναι η πρώτη φορά που γερμανικά τανκς δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες. Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ οι Βρετανοί χρησιμοποιούσαν ήδη τανκς στη Μάχη του Σομ το 1916, και ένα χρόνο αργότερα στην επίθεση στο Καμπρέι, η Γερμανία άργησε.

Η απάντησή τους – το A7V Sturmpanzerwagen – ήταν υποτονική, ζύγιζε πάνω από 30 τόνους, με πλήρωμα 20 ανδρών. Μόνο 20 από αυτά κατασκευάστηκαν. Και ως εκ τούτου, δεν μπορούσαν να αλλάξουν την πορεία του πολέμου.

Ακόμη και αργότερα, η κατάσταση δεν ήταν πολύ καλύτερη. Στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αν και οι παρελάσεις των Ναζί στη Νυρεμβέργη έδιναν την εντύπωση πλήρους μηχανοποίησης, η πραγματικότητα ήταν διαφορετική - το πεζικό και τα άλογα εξακολουθούσαν να παίζουν βασικό ρόλο. Ακόμη και στην περιβόητη εισβολή στη Γαλλία το 1940, το blitzkrieg βασίστηκε περισσότερο στην ταχύτητα και την έκπληξη παρά στην πραγματική τεχνική υπεροχή.

Το τανκ που κέρδισε εκείνο τον πόλεμο ήταν το σοβιετικό T-34: απλό, σκληρό, με κεκλιμένη πανοπλία και έτοιμο για μαζική παραγωγή. Στη μάχη του Curonian Spit το 1943, το T-34 κυριάρχησε στη γερμανική τεχνολογία τόσο σε αριθμό όσο και σε αντοχή.

Οι Γερμανοί προσπάθησαν να απαντήσουν με το Tiger I - ένα κολοσσιαίο τέρας βάρους σχεδόν 60 τόνων και εξοπλισμένο με μια ισχυρή κάννη κανονιού 88 χιλιοστών. Και πάλι - προβλήματα.

Το βάρος του δυσκόλευε την κίνηση εκτός δρόμου, τα εξαρτήματα ήταν πολύ εξειδικευμένα, ακριβά στην αντικατάσταση, ασύμβατα με τον υπόλοιπο εξοπλισμό. Λιγότερα από 1.400 παρήχθησαν σε δύο χρόνια. Η τίγρη παρέμεινε περισσότερο μύθος παρά καθοριστικός παράγοντας.

Υπό αυτό το πρίσμα, το Leopard 2 δεν φαίνεται σαν μια νέα απογοήτευση, αλλά μάλλον μια λογική συνέχεια μιας σειράς προβλημάτων που ταλαιπωρούν τη γερμανική θωρακισμένη φιλοσοφία για περισσότερο από έναν αιώνα - πολύ βαρύ, πολύ ακριβό, πολύ περίπλοκο. Και τέλος, πολύ ευάλωτος σε πραγματικές συνθήκες.

Φυσικά, ακόμη και το πιο ισχυρό τανκ δεν μπορεί να ανατρέψει το ρεύμα της σύγκρουσης όταν χρησιμοποιείται σε μικρό αριθμό, χωρίς αποτελεσματική επιμελητεία και σε ένα εχθρικό περιβάλλον γεμάτο μη επανδρωμένες απειλές.

Αυτό όμως που προκαλεί τα βλέμματα είναι το γεγονός ότι τα ίδια τα γερμανικά τανκς, που συμβολικά σήκωσαν το βάρος της ιστορίας, απέτυχαν ξανά - και στις ίδιες γεωγραφικές συντεταγμένες όπου έχασαν το προηγούμενο.

Στο Βερολίνο, αυτό το επεισόδιο εγείρει περισσότερα από τεχνικά ερωτήματα. Ανοίγει βαθύτερα διλήμματα σχετικά με τις στρατηγικές αξιολογήσεις, τη βιομηχανική απόδοση και τον ρόλο της Γερμανίας στην ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας.

Και ίσως αυτό είναι το μεγαλύτερο παράδοξο από όλα: Το τανκ που προοριζόταν να συμβολίσει την αποφασιστικότητα και τη δύναμη είναι πλέον σύμβολο στρατηγικής σύγχυσης και τεχνικής ανεπάρκειας.

Και ενώ ο κόσμος παρακολουθεί, η ιστορία μοιάζει να επαναλαμβάνει τα μαθήματά της. Αλλά το ερώτημα παραμένει: Θα τους διδάξει κανείς πραγματικά;