«Επιδημία» αποσχιστικών κινημάτων εξαπλώνεται στην Ευρώπη

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://4.bp.blogspot.com/-LN2Aro5fd1w/Usrefi3jtFI/AAAAAAAAF50/FdiqTKagsIc/s1600/aposxistika-kinhmata-eyroph.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" loading="lazy" src="http://4.bp.blogspot.com/-LN2Aro5fd1w/Usrefi3jtFI/AAAAAAAAF50/FdiqTKagsIc/s1600-rw/aposxistika-kinhmata-eyroph.jpg" width="500" /></a></div> <span style="font-size: large;">Η Σκωτία και η Καταλονία προγραμμάτισαν δημοψηφίσματα για ανεξαρτησία. Οι αποσχιστικές διαθέσεις ενισχύθηκαν σε ορισμένες περιοχές της Γαλλίας και της Γερμανίας. Η ενότητα της Ευρώπης – αντικείμενο υπερηφάνειας των Βρυξελλών – φαίνεται ότι ραγίζει. Ποιον συμφέρουν οι αποσχιστικές τάσεις;</span><br /> <span style="font-size: large;">Η ψηφοφορία για την ανεξαρτησία της Καταλονίας έχει προγραμματιστεί για τις 9 Νοεμβρίου του 2014. Τη δήλωση της κυριαρχίας το κοινοβούλιο της Καταλονίας ενέκρινε στις αρχές του περασμένου έτους. Ωστόσο, το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ισπανίας αμέσως αναγνώρισε το έγγραφο ως παράνομο. Και τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος οι ισπανικές αρχές επίσης έχουν απαγορεύσει. Αλλά στην «αντάρτικη» επαρχία είναι έτοιμοι και για μονομερή ανακήρυξη της ανεξαρτησίας.</span><br /> <span style="font-size: large;">Η Σκωτία θα πραγματοποιήσει δημοψήφισμα για απόσχιση από τη Βρετανία στις 18 Σεπτεμβρίου του 2014. Εκεί όλα είναι πιο ήρεμα, απ’ ότι στους θερμόαιμους Καταλανούς. Το επίσημο Λονδίνο με όλες τις δυνάμεις προσπαθεί να μαλακώσει τα οξυμμένα εθνικά προβλήματα: και το δημοψήφισμα επέτρεψε, και παρείχε στην Ουαλία μερική οικονομική αυτονομία.</span><br /> <span style="font-size: large;">Ποια θέση είναι περισσότερο κερδισμένη – το σκληρό «όχι» της Μαδρίτης ή το αόριστο «ίσως» του Λονδίνου – είναι δύσκολο να πει κανείς. Αλλά το πιθανότερο είναι ότι οι Καταλανοί με τους Σκωτσέζους θα γίνουν οι πρωτοπόροι στην ευρωπαϊκή «παρέλαση της κυριαρχίας», θεωρεί ο πολιτικός αναλυτής Λεονίντ Σάβιν:</span><br /> <span style="font-size: large;">Η Ισπανία και η Βρετανία μπορεί να δώσουν το παράδειγμα σε άλλα εθνικά κινήματα. Ο χάρτης της Ευρώπης θα αλλάζει, επειδή έχει χαραχθεί όχι με βάση τις εθνικές αρχές. Για παράδειγμα, στη Ρουμανία υπάρχει μία τεράστια περιοχή, η οποία κατοικείται από Ούγγρους. Μπορεί να υπάρξουν και προσπάθειες επανένωσης κρατών. Για παράδειγμα, στην πρώην Γιουγκοσλαβία υπάρχουν τάσεις για επανένωση του Μαυροβουνίου με τη Σερβία.</span><br /> <span style="font-size: large;">Η ιδέα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης τις τελευταίες δύο δεκαετίες έγινε ένα είδος πολεμικής σημαίας για την ΕΕ. Ωστόσο, όσο περισσότερες χώρες απορροφά η Ευρωπαϊκή Ένωση, τόσο περισσότερες γίνονται οι περιοχές στην επικράτειά της, που καλλιεργούν το όνειρο της ανεξαρτησίας. Σχολιάζει ο πολιτικός αναλυτής Κονσταντίν Βορόνοφ:</span><br /> <span style="font-size: large;">Από τον κατάλογο λείπει ολόκληρη ομάδα περιοχών, οι οποίες είναι επίσης στο δρόμο της απόσχισης από τις μητροπόλεις. Εδώ πρέπει να προστεθεί η Γροιλανδία, που είναι το μεγαλύτερο νησί στον κόσμο, τα νησία Φερόες (όλα αυτά ανήκουν στη Δανία). Οι αποσχιστικές διαθέσεις ενισχύθηκαν στην περιοχή της Παδανίας στη βόρεια Ιταλία, στην Ισπανία – στη χώρα των Βάσκων, στην Κορσική, στη Βόρεια Ιρλανδία. Κοινό είναι το γεγονός, ότι αυτές οι διαδικασίες ενισχύθηκαν ακριβώς τον 21ο αιώνα, με φόντο την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.</span><br /> <span style="font-size: large;">Δεν είναι ασφαλείς από τα προβλήματα με τις περιφερειακές αναλαμπές της εθνικής ταυτότητας ακόμα και οι ευρωπαϊκοί γίγαντες, η Γαλλία και η Γερμανία. Το Παρίσι θα έχει προβλήματα, εκτός από την Κορσική που αναφέρθηκε ήδη, και στις Αλσατία και Λωρραίνη. Το Βερολίνο έχει το δικό του πονοκέφαλο: εκεί υπάρχουν ακόμα και ορισμένοι εξέχοντες πολιτικοί, που θεωρούν ότι η Βαυαρία πρέπει να κηρύξει την ανεξαρτησία της.</span><br /> <span style="font-size: large;">Αλλά στις Βρυξέλλες η επιθυμία εθνών για αυτοδιάθεση δεν προκαλεί δυσφορία. Οι αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν ήδη υποσχεθεί στους Καταλανούς να τους δεχθούν στην ΕΕ σε περίπτωση επικράτησης επί της Μαδρίτης. Παρόμοιες υποσχέσεις έλαβαν οι Σκωτσέζοι, οι Φλαμανδοί που διψούν για διαχωρισμό από το Βέλγιο, οι κάτοικοι πόλεων της Βόρειας Ιταλίας.</span><br /> <span style="font-size: large;">Σύμφωνα με ορισμένους πολιτικούς αναλυτές, η «επιδημία» των αποσχιστικών κινημάτων ενθαρρύνεται από τις Βρυξέλες. Οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι θέλουν με αυτόν τον τρόπο να απαλλάξουν από πραγματικούς μοχλούς εξουσίας τις μεγαλύτερες χώρες που ηγούνται στην ΕΕ. Με το σημερινό αναλογικό σύστημα λήψης των αποφάσεων μόλις 4 από τους 5 ευρωπαϊκούς γίγαντες (Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία, Ιταλία και Ισπανία) μπορούν να επιβάλλουν τη βούλησή τους στα υπόλοιπα 23 κράτη της ΕΕ. Αλλά ο διαχωρισμός αυτών των χωρών σε περισσότερα μικρά «ιστορικά» κράτη μπορεί να αυξήσει σημαντικά τη διαχειρισιμότητα της ενωμένης Ευρώπης. Τότε ο μηχανισμός της ΕΕ θα αποκτήσει, επιτέλους, έναν πραγματικό ρόλο στην κοινή ευρωπαϊκή πολιτική.</span><br /> <a href="http://greek.ruvr.ru/2014_01_05/258226338/">πηγη</a></div>

«Επιδημία» αποσχιστικών κινημάτων εξαπλώνεται στην Ευρώπη

Η Σκωτία και η Καταλονία προγραμμάτισαν δημοψηφίσματα για ανεξαρτησία. Οι αποσχιστικές διαθέσεις ενισχύθηκαν σε ορισμένες περιοχές της Γα...

Read more »

Πρότυπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης: Οι φτωχές χώρες στην υπηρεσία των πλούσιων

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="http://4.bp.blogspot.com/-8qSpl18E7FA/UsFMaKy4mqI/AAAAAAAABKE/wrnR90s7mJE/s1600/%CE%9F%CE%B9+%CF%86%CF%84%CF%89%CF%87%CE%AD%CF%82+%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B5%CF%82+%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD+%CF%85%CF%80%CE%B7%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%AF%CE%B1+%CF%84%CF%89%CE%BD+%CF%80%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B9%CF%89%CE%BD.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="372" loading="lazy" src="http://4.bp.blogspot.com/-8qSpl18E7FA/UsFMaKy4mqI/AAAAAAAABKE/wrnR90s7mJE/s1600-rw/%CE%9F%CE%B9+%CF%86%CF%84%CF%89%CF%87%CE%AD%CF%82+%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B5%CF%82+%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD+%CF%85%CF%80%CE%B7%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%AF%CE%B1+%CF%84%CF%89%CE%BD+%CF%80%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B9%CF%89%CE%BD.jpg" width="640" /></a></div> Τι είναι για τους πλούσιους Ευρωπαίους οι φτωχές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης – βάρος, απειλή ή πηγή ανάπτυξης; Και γιατί στον ευρωπαϊκό οίκο κάποιος έγινε «λιγότερο ίσος», απ’ ότι οι άλλοι;<br /> Μία πρόσφατη δημοσκόπηση, που διεξήχθη από τη βρετανική εταιρεία δημοσκοπήσεων YouGov, έδειξε ότι το 72% των Βρετανών τάσσονται υπέρ των περιορισμών της μετανάστευσης στο νησί από άλλες χώρες της ΕΕ. Εν τω μεταξύ, οι οικονομικές στατιστικές δείχνουν ότι, μετά τη μαζική υποδοχή το 2004 στην ΕΕ των ανατολικοευρωπαϊκών χωρών και μετά την ενεργή εισροή των πολιτών τους στις ακτές της Γηραιάς Αλβιώνας, στη βρετανική οικονομία καταγράφηκε αύξηση των φορολογικών εσόδων.<br /> Από την 1 Ιανουαρίου λήγουν οι περιορισμοί για τους Βούλγαρους και Ρουμάνους για εργασία σε άλλα κράτη της ΕΕ. Παρά το γεγονός, ότι η Βουλγαρία και η Ρουμανία εντάχθηκαν στην ΕΕ το 2007, οι περιορισμοί για εργασιακή μετανάστευση αίρονται μόλις τώρα, ενώ η ζώνη Σένγκεν παραμένει μία μακρινή προοπτική. Οι κυβερνήσεις και των δύο χωρών πιστεύουν ότι αξίζουν την υποστήριξη, έστω για την «ευδόκιμη υπηρεσία». Οι προσδοκίες τους είναι κατανοητές, αλλά είναι απίθανο να υπολογίζουν σε συντομη λύση του ζητήματος, σημειώνουν οι ειδικοί.<br /> Όσο η Βουλγαρία και η Ρουμανία παλεύουν για τη ζώνη Σένγκεν, οι γείτονές τους στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη σκέφτονται για την τύχη της ευρωζώνης και τη συναίσθηση της άρνησης από τα δικά τους νομίσματα. Σε αυτό το ζήτημα υπάρχουν περισσότερες αντιφάσεις και ασάφειες, απ’ ότι στις θεωρήσεις εισόδου. Για παράδειγμα, οι Τσέχοι και οι Σλοβάκοι ιστορικά συνδέονταν με ένα ενιαίο κρατικο-οικονομικό μοντέλο. Τώρα, όμως, οι Σλοβάκοι πληρώνουν και αποταμιεύουν σε ευρώ, ενώ οι Τσέχοι σε κορώνες. Παρεμπιπτόντως, οι Τσέχοι το κάνουν με μεγαλύτερη επιτυχία. Όπως λένε, η συμμετοχή στην ΕΕ είναι κοινή, ενώ τα λεφτά χώρια.<br /> Καθόλου ταυτόχρονα εντάχθηκαν στην ευρωζώνη και οι συνήθως αλληλέγγυες μεταξύ τους βαλτικές χώρες. Η Εσθονία είναι ήδη στο ευρώ, η Λετονία περιμένει την πρώτη Ιανουαρίου, ενώ η Λιθουανία προς το παρόν δεν βιάζεται. Και παρόμοια παραφωνία δεν είναι καθόλου τυχαία. Οφείλεται τόσο στη γενική κατάσταση κρίσης της ευρωζώνης, όσο και στην ανάγκη αποσαφήνισης των κριτηρίων λειτουργίας της ζώνης του ευρώ και της περαιτέρω διεύρυνσής της, όπως εξηγεί ο εμπειρογνώμονας του Ινστιτούτου Οικονομικών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών Βιατσεσλάφ Σεντσάγκοφ:<br /> Πιστεύω ότι για την ένταξη στην ευρωζώνη τώρα θα πρέπει να καθοριστούν τα κριτήρια. Συμπεριλαμβανομένων των παραμέτρων του ελλείματος του προϋπολογισμού ορισμένων κρατών. Οι ανατολικοευρωπαϊκές χώρες, παραδόξως, σε αντίθεση από τους δυτικοευρωπαίους στο παρελθόν δεν δανείζονταν τόσο ενεργά. Παρ’ όλα αυτά, δεν θα πρέπει να βιαστούν να ενταχθούν στην ευρωζώνη. Πιστεύω ότι στην παρούσα κατάσταση το εθνικό νόμισμα είναι προτιμότερο.<br /> Διφορούμενο αποδείχτηκε το 2013 για τις ανατολικοευρωπαϊκές χώρες-μέλη της ΕΕ. Κάποιοι, για παράδειγμα, η Ουγγαρία, κατάφεραν, παρά την κρίση, να πετύχουν εντυπωσιακούς κοινωνικο-οικονομικούς δείκτες. Άλλοι, για παράδειγμα, η Σλοβενία, πρακτικά προσχώρησαν στην ομάδα των «προβληματικών» χωρών. Και όλα αυτά δείχνουν ένα πράγμα, η ένταξη της Κεντρικής και της Ανατολικής Ευρώπης στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ήταν πανάκεια για τα κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα. Και σίγουρα δεν έχει γίνει ακόμα συνώνυμη της ενότητας, ούτε της περιοχής, ούτε ολόκληρης της ΕΕ.</div>

Πρότυπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης: Οι φτωχές χώρες στην υπηρεσία των πλούσιων

Τι είναι για τους πλούσιους Ευρωπαίους οι φτωχές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης – βάρος, απειλή ή πηγή ανάπτυξης; Και γιατί στον ευρωπαϊκό ο...

Read more »