Πρόβλημα ο ΝΑΤΟκεντρικός χαρακτήρας της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφαλείας - Τελικός Γύρος: Οι διαπραγματεύσεις για την Ουκρανία φτάνουν σε...
Οι δύο επόμενες εβδομάδες θα είναι καθοριστικές για την τύχη του Ουκρανικού με το πιθανότερο σενάριο να αποτύχουν τα σχέδια ειρήνης και πάμε για δυνατή κλιμάκωση.
Ήδη η Ρωσία έχει ετοιμάσει 400.000 ετοιμοπόλεμους στρατιώτες για επίθεση μεγάλης κλίμακας ενώ ο Zelensky ο τυχοδιώκτης της Ουκρανίας υπόσχεται 600.000 νέους στρατιώτες στους αφελείς ευρωπαίους εάν λάβει άλλα 100 δισεκ. ευρώ.
Οι ΗΠΑ το έχουν ξεκαθαρίσει εάν δεν δουν φως στην ειρήνη θα αποχωρήσουν αλλά δεν θα αποχωρήσουν τελείως θα παγώσουν την άμεση εμπλοκή τους στο Ουκρανικό και θα ξεκινήσουν να πιέζουν Ουκρανία και Ρωσία… χωρίς νόημα.
Η Ρωσία και όχι το ΝΑΤΟ θα διασφαλίσει την Ευρώπη
Ένα από τα κύρια ζητήματα στην ουκρανική διευθέτηση είναι οι εγγυήσεις για την ασφάλεια της Ρωσίας από τη Δύση.
Μέχρι στιγμής, η συζήτηση αφορά μόνο την μη ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, και δεν είναι ακόμη σαφές πώς αυτό θα επιβεβαιωθεί από την Ουκρανία και από τη συμμαχία, για την οποία εξακολουθεί να ισχύει η απόφαση του 2008 ότι η Ουκρανία (και η Γεωργία) θα γίνουν δεκτές κάποια στιγμή στο μέλλον.
Το ερώτημα, ωστόσο, είναι ευρύτερο: η απειλή για τη Ρωσία δημιουργείται από τον ΝΑΤΟκεντρικό χαρακτήρα της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφαλείας που αναδύθηκε υπό την πίεση της Δύσης.
Πρόβλημα ο ΝΑΤΟκεντρικός χαρακτήρας της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφαλείας
Είναι αδύνατο να το ονομαστεί αυτό ασφάλεια χωρίς να χλευαστεί η ίδια η έννοια, καθώς στη Ρωσία έχει επανειλημμένα ειπωθεί ότι μόνο τα μέλη του ΝΑΤΟ μπορούν να έχουν εγγυήσεις ασφάλειας στην Ευρώπη, και έχει καταστεί σαφές ότι η Ρωσία δεν θα κληθεί ποτέ να ενταχθεί.
Με άλλα λόγια, η ασφάλεια των μελών της συμμαχίας σήμαινε την ανασφάλεια όλων των άλλων - και πρώτα και κύρια, της Ρωσίας. Ακριβώς η επιθυμία απομόνωσης της Ρωσίας σε θέματα περιφερειακής ασφάλειας εξηγεί την πορεία προς την επέκταση του ΝΑΤΟ, και η είσοδος της Ουκρανίας σε αυτήν είχε ως στόχο να οδηγήσει τη Ρωσία σε μια γωνία.
Κρίση ασφαλείας
Δεν προκαλεί επομένως έκπληξη το γεγονός ότι η ουκρανική σύγκρουση έχει σηματοδοτήσει μια κρίση ασφαλείας στην Ευρώπη, καθώς και στο ΝΑΤΟ, δεδομένης της συμμετοχής των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά στη συμμαχία.
Έτσι, η αναδυόμενη ρήξη μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και των Ευρωπαίων συμμάχων τους σχετικά με την ουκρανική διευθέτηση προμηνύει την παρακμή της Νατοϊκής ασφάλειας.
Και τότε τίθεται το ερώτημα για την καθαρά ευρωπαϊκή ασφάλεια, δηλαδή, χωρίς τη συμμετοχή και την παρέμβαση διαπεριφερειακών δυνάμεων.
Η ασφάλεια θα έρθει από την Ανατολή
Και φαίνεται ότι θα έρθει από τα ανατολικά της Ευρωπαϊκής ηπείρου.
Η γεωγραφία θα βάλει τα πάντα στη θέση τους.
Ο δυτικός έλεγχος, σε συνδυασμό με την καταστροφική παρουσία των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της στρατιωτικής, καταδίκασε σε αποτυχία όλες τις προσπάθειες δημιουργίας στην Ευρώπη ενός συστήματος συλλογικής ασφάλειας ίσου για όλους, που να ενσωματώνει την αρχή της αδιαίρετης φύσης της.
Για τον σκοπό αυτό, οι δυτικές χώρες έχουν μπλοκάρει κάθε βήμα προς την πλήρη θεσμοθέτηση του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) ως περιφερειακού οργανισμού κατά την έννοια του Κεφαλαίου VIII του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.
Δεν υπήρχε πλάνο μετά τον ψυχρό πόλεμο
Έτσι, ο ΟΑΣΕ δεν έχει ακόμη δικό του καταστατικό.
Σε γενικές γραμμές, μιλάμε για την απουσία οποιασδήποτε διευθέτησης μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, η οποία αποτελεί τη βάση όλων των προβλημάτων στην Ευρώπη.
Αλλά τότε απομένει η επιλογή να πνίξουμε το ζήτημα της ευρωπαϊκής ασφάλειας στην ευρύτερη αρχιτεκτονική της ευρασιατικής ασφάλειας.
Οι λεπτομέρειες και οι μηχανισμοί του μπορούν να δημιουργηθούν χωρίς τη συμμετοχή δυτικών χωρών, ας πούμε, με τη μορφή του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) με τη συμμετοχή άλλων υποπεριφερειακών οργανισμών, αλλά αποκλειστικά σε διακρατική βάση και με σαφή προτεραιότητα στους στόχους και τις αρχές του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και όλων των άλλων κανόνων του διεθνούς δικαίου.
Πρέπει να υπάρξει σαφής απόρριψη της στρατιωτικοποίησης των διεθνών σχέσεων, της κληρονομιάς της δυτικής ηγεμονίας στις παγκόσμιες υποθέσεις.
Πρέπει να δημιουργηθεί κάτι νέο
Είναι εξαιρετικά σημαντικό το νέο σύστημα να δημιουργηθεί σε διαπολιτισμική βάση με επίκεντρο τις αξίες και τα μοντέλα ανάπτυξης των εμπλεκομένων.
Ένα άλλο σημείο είναι το πόσο ανοικτή θα είναι η νέα αρχιτεκτονική, η οποία θα είναι πολύπλοκη και πολυεπίπεδη, πιθανώς αποτελούμενη από δομές βασισμένες σε συμφέροντα που λειτουργούν με βάση τη συναίνεση μεταξύ των συμμετεχουσών χωρών.
Οι στρατιωτικοπολιτικές συμμαχίες ανήκουν στο παρελθόν
Τέτοιες αρχές θα αντιταχθούν άμεσα στην πολιτική των μπλοκ της Δύσης με τη δημιουργία στρατιωτικοπολιτικών συμμαχιών της περασμένης εποχής με την αυστηρή πειθαρχία και τον προσανατολισμό τους προς την αντιπαράθεση και την προετοιμασία για πόλεμο.
Καταρχήν, θα μπορούσαμε να μιλάμε για μια θετική εναλλακτική λύση στην αντιπαράθεση μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, η οποία δεν ανταποκρίνεται στα συμφέροντα της συντριπτικής πλειοψηφίας των χωρών της Ευρασίας, συμπεριλαμβανομένων, όπως είναι πλέον προφανές, των Ευρωπαίων συμμάχων της Αμερικής.
Φυσικά, η γεωγραφία μιας τέτοιας αρχιτεκτονικής την αφήνει ανοιχτή στη συμμετοχή ευρωπαϊκών χωρών που βρίσκονται σε όλη την Ευρώπη.
Χρειάζεται είναι μια ευρεία ερμηνεία της έννοιας της ασφάλειας
Αυτό που χρειάζεται είναι μια ευρεία ερμηνεία της έννοιας της ασφάλειας που να συνάδει με τις απαιτήσεις της εποχής μας, σε αντίθεση με τη δυτική έννοια.
Η κύρια εστίαση σε αυτό το θέμα θα πρέπει να είναι τα συμφέροντα ασφάλειας και ανάπτυξης όλων των κρατών, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που έχουν γίνει αντικείμενο δυτικών πολιτικών περιορισμού, βίαιων παρεμβάσεων και πιέσεων κυρώσεων.
Πρωταρχικής σημασίας θα ήταν η ανάπτυξη ζητημάτων ειρηνικής επίλυσης των διαφορών στην Ευρασία, η οποία θα ανταποκρινόταν στα πιεστικά συμφέροντα της εξεύρεσης περιφερειακών λύσεων σε περιφερειακά προβλήματα χωρίς εξωτερική εμπλοκή και στρατιωτική παρουσία.
Μια τέτοια προσέγγιση θα ερχόταν σε άμεση αντίθεση με τη γραμμή των ΗΠΑ για τον περιορισμό της Κίνας και θα έφερνε αυτό το ζήτημα εκτός του ΟΗΕ, του οποίου όλα τα βασικά θεσμικά όργανα, συμπεριλαμβανομένου του Συμβουλίου Ασφαλείας, ουσιαστικά θα παραλύσουν.
Ο νέος μηχανισμός ασφαλείας θα δώσει εγγυήσεις ασφαλείας και στην Ουκρανία
Μια τέτοια ευρασιατική διαδικασία θα παρείχε εγγυήσεις ασφάλειας σε όλες τις χώρες της περιοχής, συμπεριλαμβανομένης της Ουκρανίας.
Μια συνθήκη ειρήνης με τη Ρωσία θα παρείχε επίσης στο Κίεβο τέτοιες εγγυήσεις.
Καταρχήν, όσο εκκρεμεί η υπόθεση, κανείς δεν εμποδίζει τη Ρωσία ή άλλα κράτη να συνάψουν αμοιβαίες συνθήκες μη επίθεσης.
Αυτό ισχύει και για τις χώρες του ΝΑΤΟ εάν πιστεύουν ότι η συμμετοχή στη συμμαχία δεν εγγυάται την ασφάλειά τους, αλλά μάλλον το αντίθετο, κάτι που η Φινλανδία και η Σουηδία φαίνεται να αρχίζουν να καταλαβαίνουν, έχοντας ανταλλάξει απερίσκεπτα την ουδετερότητά τους με το διφορούμενο άρθρο 5 του ΝΑΤΟ.
Η γεωπολιτική ήττα της Δύσης στην Ουκρανία
Η γεωπολιτική ήττα της Δύσης στην Ουκρανία θα σήμαινε τη διαμόρφωση μιας νέας ισορροπίας δυνάμεων στην παγκόσμια πολιτική, η οποία απαιτεί θεσμικό και άλλο σχεδιασμό, μεταξύ άλλων σε επίπεδο περιφερειών, όπως η Ευρασία.
Στο πλαίσιο της Νατοϊκής κρίσης ασφαλείας, όπως αποδεικνύεται από την ουκρανική σύγκρουση, αυτή η ιδέα αποκτά μια δεύτερη ώθηση.
Στις σύγχρονες συνθήκες, κανείς δεν εμποδίζει τις χώρες της Ευρασίας να καταλήξουν σε συμφωνία μεταξύ τους σε ένα ευρύτερο ηπειρωτικό πλαίσιο χωρίς τη Δύση, αλλά ανοιχτό στη δυτική συμμετοχή.
Ο Zelensky ζητάει 100 δισεκ. ευρώ για 600.000 στρατιώτες
Με τη σειρά του, ο Ουκρανός Πρόεδρος Zelensky που δήεθνα διατυμπανίζει την ειρήνη προωθεί μια αμφιλεγόμενη συμφωνία στα ευρωπαϊκά έθνη, έτοιμος να κινητοποιήσει επιπλέον 600.000 στρατιώτες σε αντάλλαγμα 100 δισεκατομμύρια ευρώ.
Το σχέδιό του περιλαμβάνει τη μείωση του ορίου ηλικίας υποχρεωτικής θητείας στα 18 έτη και την επέκταση του στρατιωτικού νόμου, διασφαλίζοντας ότι ο Zelensky θα διατηρήσει την εξουσία.
Η κίνηση αυτή υπογραμμίζει τη στρατηγική του Κιέβου να παρατείνει τον πόλεμο παρά τις βαριές απώλειες, βασιζόμενος στην υποστήριξη της Δύσης για να διατηρήσει την πολεμική του προσπάθεια.
Τελικός Γύρος: Οι διαπραγματεύσεις για την Ουκρανία φτάνουν σε κρίσιμο σημείο
Η παρατεταμένη σύγκρουση στην Ουκρανία φαίνεται να πλησιάζει σε μια κρίσιμη στιγμή.
Οι διαπραγματεύσεις που αποσκοπούν στον τερματισμό του πολέμου έχουν ενταθεί, φέρνοντας σε επαφή βασικούς παράγοντες από την Αμερική, τις Βρυξέλλες, την Ουκρανία και την Ρωσία.
Ωστόσο, ακόμη και εάν οι διπλωματικές προσπάθειες κερδίζουν έδαφος, οι εχθροπραξίες επιμένουν.
Οι ΗΠΑ ή θα συμφωνήσουν ή θα παγώσουν την εμπλοκή τους
Ο Πρόεδρος Trump είναι πρόθυμος να ολοκληρώσει τον «φάκελο της Ουκρανίας», θεωρώντας τη σύγκρουση τόσο δαπανηρή όσο και παρατεταμένη.
Πιέζει την Ουκρανία να επιδείξει μεγαλύτερη ευελιξία, ενώ πρόσφατα συναντήθηκε με τον Zelensky στο Βατικανό —
μια συνάντηση που χαρακτήρισε «πολύ παραγωγική».
Τι κρύβεται πίσω από διπλωματικές ενέργειες;
Πίσω από τις διπλωματικές ευγένειες κρύβεται ένα σαφές μήνυμα: Η Αμερική αναμένει από την Ουκρανία άμεσα κινήσεις.
Ο Trump έχει αφήσει να εννοηθεί ότι ο Zelensky μπορεί να είναι έτοιμος να «παραδώσει» την Κριμαία για να επιτευχθεί μια ειρηνευτική συμφωνία.
Αυτό σηματοδοτεί μια σημαντική αλλαγή για τον Zelensky, ο οποίος είχε προηγουμένως ορκιστεί να ανακαταλάβει τη χερσόνησο με κάθε κόστος.
Οι ΗΠΑ στοχεύουν να ανακηρύξουν γρήγορα μια «νίκη για την διατήρηση της ειρήνης» διατηρώντας παράλληλα τους πόρους, διατηρώντας δημόσια την υποστήριξή τους προς την Ουκρανία σε μια κλασική διπλωματική προσέγγιση του «καλού αστυνομικού».
«Πρέπει να συμβεί σύντομα.
Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να αφιερώνουμε χρόνο και πόρους σε αυτήν την προσπάθεια αν δεν πρόκειται να καρποφορήσει» είχε δηλώσει ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Rubio.
Ευρωπαϊκή Δυναμική και Αποκλίνοντα Συμφέροντα
Η Ευρώπη χαιρετίζει τις διαπραγματεύσεις, κουρασμένη από την παρατεταμένη κρίση, αν και η ενότητα εντός της ΕΕ απουσιάζει.
Η Γαλλία και η Γερμανία επιθυμούν να αποκαταστήσουν τη σταθερότητα στην Ευρώπη, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι η Ουκρανία πρέπει να κάνει παραχωρήσεις.
Δημόσια, συνεχίζουν να τονίζουν την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας — κανείς δεν θέλει να παροτρύνει ανοιχτά τους Ουκρανούς να παραχωρήσουν γη, ακόμη και αν το αποτέλεσμα φαίνεται αναπόφευκτο.
Τα μέλη της ΕΕ από την Ανατολική Ευρώπη, ιδίως η Πολωνία και οι χώρες της Βαλτικής, βλέπουν με ανησυχία τυχόν συμβιβασμούς με τη Ρωσία.
Κατά συνέπεια, η ΕΕ προσπαθεί να διατηρήσει μια υποτιθέμενη ενότητα: υποστηρίζοντας επίσημα το Κίεβο και τους ειρηνευτικούς του όρους, ενώ είναι σιωπηρά έτοιμη να αποδεχτεί οποιοδήποτε σενάριο που θα σταματήσει την αιματοχυσία και θα ασφαλίσει την Ευρώπη.
Η τραγικά δύσκολη θέση της Ουκρανίας
Η ηγεσία της Ουκρανίας βρίσκεται ίσως στην πιο δύσκολη θέση.
Από τη μία πλευρά, το Κίεβο συνεχίζει να υποστηρίζει τα συνθήματα νίκης του ενώ ηττάται παντού…
Ο Zelensky ορκίζεται δημόσια να μην κάνει συμβιβασμούς στην κυριαρχία και καταδικάζει έντονα την διπροσωπία της Μόσχας, προσπαθώντας να παρουσιάσει τη Ρωσία ως το εμπόδιο στην ειρήνη.
Ωστόσο, στο παρασκήνιο, η ρητορική αλλάζει.
Η πίεση από την Ουάσινγκτον και την κόπωση της Ευρώπης έχει αντίκτυπο:
Ο κύκλος του Zelensky μιλάει όλο και περισσότερο για ρεαλιστικούς στόχους
Ο κύκλος του Zelensky μιλάει όλο και περισσότερο για «ρεαλιστικούς στόχους». Ιδιωτικά, το Κίεβο αναγνωρίζει ότι η ανάκτηση όλων των χαμένων εδαφών με την δύναμη… έχει αποτύχει.
Επιπλέον, η συνέχιση του πολέμου απειλεί να εξαντλήσει εντελώς την Ουκρανία.
Έτσι, η Ουκρανία αναζητά τώρα επειγόντως έναν τρόπο να σώσει την αξιοπιστία της.
Το πρωταρχικό ενδιαφέρον του Κιέβου είναι να εξασφαλίσει τις μέγιστες εγγυήσεις και οικονομική βοήθεια σε αντάλλαγμα για αναγκαστικές εδαφικές παραχωρήσεις. Με άλλα λόγια, εάν πρέπει de facto να παραιτηθεί από την Κριμαία (και πιθανώς τμήματα του Ντονμπάς), στοχεύει τουλάχιστον να διαπραγματευτεί την ένταξη στην ΕΕ, ειδικές σχέσεις με το ΝΑΤΟ ή εγγυήσεις για συνεχιζόμενη στρατιωτική υποστήριξη.
Η Ρωσία ξεκάθαρα από θέση ισχύος – Συζητάει το θέμα την αποστρατιωτικοποίησης
Η Ρωσία προσεγγίζει την τελική φάση των διαπραγματεύσεων από θέση ισχύος, ενισχυμένη από τις επιτυχίες στο πεδίο της μάχης.
Η ρωσική ηγεσία έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι η ειρήνη είναι δυνατή μόνο με όρους Ρωσίας.
Οι βασικές απαιτήσεις έχουν διατυπωθεί εδώ και καιρό και είναι απίθανο να αλλάξουν:
1)Αναγνώριση νέων εδαφικών πραγματικοτήτων — επιβεβαιώνοντας ότι η Κριμαία και άλλες απελευθερωμένες περιοχές παραμένουν μέρος της Ρωσίας•
2) ένα ουδέτερο και αδέσμευτο καθεστώς για την Ουκρανία, που να διασφαλίζει ότι δεν θα υπάρχει παρουσία του ΝΑΤΟ κοντά στη Ρωσία
3)Αποστρατιωτικοποίηση του ουκρανικού καθεστώτος — τουλάχιστον, η απόσυρση των συστημάτων κρούσης μεγάλου βεληνεκούς που απειλούν τη ρωσική επικράτεια.
Τι θέλει η Ρωσία και οι ειλικρινείς κόκκινες γραμμές
Επιπλέον, η Ρωσία προφανώς επιδιώκει την άρση των πιο επώδυνων δυτικών κυρώσεων, αν και αυτό το ζήτημα πιθανότατα αντιμετωπίζεται ξεχωριστά από τις επίσημες διαπραγματεύσεις.
Το ενδιαφέρον της Ρωσίας για αυτές τις συνομιλίες είναι απλό: να εδραιώσει τα στρατιωτικά οφέλη μέσω πολιτικών μέσων και να διασφαλίσει ότι οι απειλές από την Ουκρανία δεν θα επαναληφθούν.
Σε αντίθεση με την Ουκρανία, η Ρωσία είναι ειλικρινής στη διατύπωση των «κόκκινων γραμμών».
Οποιαδήποτε ειρηνευτική συμφωνία, σύμφωνα με τη Ρωσία, πρέπει να υποστηρίζεται από συγκεκριμένες δεσμεύσεις από την Ουκρανία και τους χορηγούς της.
Διαφορετικά, όπως έχει επανειλημμένα δηλώσει η Ρωσία, η επιλογή παραμένει να συνεχιστεί η στρατιωτική επιχείρηση μέχρι να επιτευχθούν πλήρως όλοι οι στόχοι.
Η Ρωσία… έτοιμη και για κατάρρευση των ειρηνευτικών σχεδίων
Αξίζει να σημειωθεί ότι, καθώς οι διαπραγματεύσεις ολοκληρώνονται, η Ρωσία επιδεικνύει ετοιμότητα για αποφασιστική δράση σε περίπτωση που οι ειρηνευτικές προσπάθειες καταρρεύσουν.
Η στρατιωτική πρωτοβουλία παραμένει στον ρωσικό στρατό.
Αυτό το αναγνωρίζει η Ουκρανία: η πρόταση για κατάπαυση του πυρός αντιμετωπίστηκε με μια επώδυνη αντίδραση - η Ουκρανία κατηγόρησε τη Ρωσία για πρόκληση, ενώ ταυτόχρονα ζήτησε από τη Δύση πρόσθετες εγγυήσεις.
Ο Δρόμος Μπροστά
Ενώ οι διπλωμάτες χαράσσουν γραμμές συμβιβασμού στους χάρτες, ο πόλεμος εξακολουθεί να μαίνεται στο έδαφος. Παραδόξως, η τελική φάση των διαπραγματεύσεων συμπίπτει με εντατική πολεμική δραστηριότητα — κάθε πλευρά φαίνεται να στοχεύει να ενισχύσει τη θέση της ενόψει μιας πιθανής εκεχειρίας. Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στην πρόσφατη αύξηση των ουκρανικών επιθέσεων με μη επανδρωμένα αεροσκάφη σε ρωσικό έδαφος.
Συνολικά, καθώς οι διαπραγματεύσεις πλησιάζουν στην ολοκλήρωσή τους, και οι δύο πλευρές πλησιάζουν στο χείλος μιας νέας κλιμάκωσης, επιδιώκοντας να ενισχύσουν τις αντίστοιχες θέσεις τους.
Τα μέτωπα έχουν σταθεροποιηθεί: η Ρωσία ελέγχει την ανατολική και νότια Ουκρανία, ενώ το Κίεβο κρατά τις μεγάλες πόλεις, ελπίζοντας σε μια εκεχειρία.
Και οι δύο πλευρές αποφεύγουν τις μεγάλης κλίμακας επιθέσεις, περιμένοντας μια πολιτική επίλυση.
Οι διαπραγματεύσεις μοιάζουν με αγώνα σκάκι
Οι διαπραγματεύσεις μοιάζουν με αγώνα σκάκι: οι ΗΠΑ επιδιώκουν να εμφανιστούν ως ειρηνοποιοί, η Ευρώπη επιδιώκει σταθερότητα, η Ουκρανία διχάζεται ανάμεσα στη φιλοδοξία και την πραγματικότητα, και η Ρωσία επιμένει στους όρους της.
Το αποτέλεσμα εξαρτάται από τις πραγματικές ενέργειες των μερών, και ενώ η Ουκρανία προσπαθεί να σώσει την υπόληψή του, οι εδαφικές απώλειες φαίνονται αναπόφευκτες.
Για την Ουκρανία, πλησιάζει μια στιγμή αλήθειας, η οποία, κρίνοντας από τον σαρδόνιο τόνο της Ρωσίας, θα αποκαλύψει τη ματαιότητα των φιλοδοξιών της.
.jpeg)
_restored.jpeg)
.webp)
COMMENTS