Εχθές οι εκλογές έστειλαν ένα οστικό κύμα ανόδου των ακροδεξιών σχηματισμών στην Ευρώπη.
Στην Γαλλία η ανατροπή Μακρόν και οι επικείμενες εκλογές, στην Γερμανία η άνοδος του AFD στην δεύτερη θέση και το πολιτικό θρίλερ που προκάλεσε στο γερμανικό πολιτικό κατεστημένο, στην Ιταλία η επιτυχία Μελόνι αλλά και εν γένει σε όλη την Ευρώπη η άνοδος των ακροδεξιών σχηματισμών ήταν επιτυχής.
“Ακροδεξιά” θα μου πείτε, ναι ακροδεξιά σας λέω! Αλλά ακροδεξιά είναι ένας όρος τόσο γενικός που ακριβώς δεν έχει σημασία και ουσία πλέον, έχουν φροντίσει οι φιλελεύθερες και αριστερές πολιτικές δυνάμεις να ονομάζουν ότι δεν τους αρέσει “ακροδεξιά” είναι ένας όρος αδόκιμος, αλλά γενικά ακροδεξιά για αυτούς είναι οι ιδέες που εκφράζουν κυρίως πολιτικοί και πολιτικές πέρα από τις φιλελεύθερες δυνάμεις, ενός κοινωνικού συντηρητισμού, περιορισμού κάπως της μετανάστευσης, μιας αντι-woke ατζέντας και γενικά πολιτικών με έμφαση στην παράδοση, στο έθνος και στον συντηρητισμό.
Άξιο να αναφέρουμε είναι πως η Κύπρος και το ΕΛΑΜ εξέλεξε τον 1ο εθνικιστή ευρωβουλευτή, τον κύριο Γεάδη, ο οποίος είναι αγωνιστής, εθνικιστής και μέχρι πρόσφατα εκπρόσωπος τύπου του ΕΛΑΜ.
Όσο για τα καθ’ ημάς, αν και ανέβηκε το ακροατήριο και οι ψήφοι του ακροδεξιού ποσοστού στον ελληνικό λαό, αυτό δεν μπορεί να αξιοποιηθεί από κάποιον εθνικιστικό σχηματισμό. Συγκεκριμένα στις ευρωεκλογές του 2019 οι ακροδεξιοί σχηματισμοί πήραν 11,77% και 666.225 ψήφους, στις εθνικές εκλογές του 2023 13,81% και 719.707 ψήφους, ενώ τώρα στις ευρωεκλογές του 2024, 19,21% και 774,281 ψήφους, αυτές οι ψήφοι καταμερίστηκαν στα κόμματα Ελληνική Λύση, Νίκη, Φωνή Λογικής, Πατριώτες, Δημιουργία, Κίνημα 21, Συντηρητικοί, ΛΑΟΣ, Εθνικό Μέτωπο, με την μερίδα του λέοντος να την παίρνει η Ελληνική Λύση που σχέδιο υπερδιπλασίασε τα ποσοστά της.
Αλλά ενώ βλέπουμε το ακροδεξιό ακροατήριο να φουσκώνει και πλέον να τείνει σιγά αλλά σταθερά τους 1.000.000 ανθρώπους, δεν βλέπουμε κάποιο αξιόλογο εθνικιστικό κίνημα ή κόμμα να καρπώνεται αυτήν την αληθινά τρομερή αύξηση. Ένα κόμμα δεν χρειάζεται απλώς ιδεολογία για να βγει, ή μόνο δράσεις, ή μόνο στελέχη, ή μόνο ικανό ηγέτη, ή μόνο χώρους οργανώσεις, ή μέσα προβολής, ή διαδικτυακά μέσα κλπ. Χρειάζεται όλα αυτά στο σωστό μέτρο, και όλοι οι εθνικιστικοί σχηματισμοί, υστερούσαν σε ένα ή περισσότερα από αυτά, συνεπώς δεν είναι καθόλου τυχαία η η πτώση του λεγόμενου “χώρου”, ο λαός στήριξε εθνικιστές όταν είχαν όλα αυτά σε κάποια αρμονία μεταξύ τους.
Τώρα επιδεικτικά τα διάφορα “στελέχη” αδιαφορούν να δημιουργήσουν τέτοιες δομές οπότε η ανοργανωσιά έφερε και τα αντίστοιχα αποτελέσματα. Μέχρι τις επόμενες εκλογές εθνικισμός οφείλει αν θέλει να έχει λόγο να φτιάξει κάτι σοβαρό, αλλιώς θα περιοριστεί πάλι στο 0,5% διότι είτε δεν αναγνώρισε την αλήθεια της προσαρμογής στην πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα είτε οι ηγήτορες του ηθελημένα δεν θέλουν αυτήν την προσαρμογή και προτιμούν να βλέπουν το Έθνος τους να αλώνεται.
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου