Δεκατρείς σκελετοί που βρέθηκαν στη Βόρεια Ινδία και χρονολογούνται γύρω στο 1800 έχουν ανατολικό-μεσογειακό DNA, κοντινό στους σημερινούς κατοίκους της Κρήτης και της ηπειρωτικής Ελλάδας, σύμφωνα με γενετική ανάλυση που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature τον περασμένο Αύγουστο. Στην ινδική επαρχία Uttarakhand, και πιο συγκεκριμένα στα Ιμαλάια σε υψόμετρο 5,020 μ. βρίσκεται η παγετώδης λίμνη Roopkund, η οποία είναι αλλιώς γνωστή κι ως η “Λίμνη του Μυστηρίου” και “Λίμνη των Σκελετών”. Οι ονομασίες αυτές οφείλονται στα εκατοντάδες οστά και σκελετούς που έχουν εντοπιστεί στην ευρύτερη περιοχή, που υπολογίζεται ότι ανήκαν σε περισσότερους από 300 ανθρώπους.
Παρ’ όλο που υπήρχαν αναφορές γι’ αυτά τα ευρήματα από τον 19ο αιώνα, όταν το 1942 ένας Ινδός δασοφύλακας ενημέρωσε τις βρετανικές αρχές για την ύπαρξή τους, υπήρχε αρχικά φόβος ότι οι σκελετοί αυτοί ήταν απώλειες από κρυφή ιαπωνική επίθεση, στα πλαίσια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου. Τελικά, όχι μόνο διαπιστώθηκε ότι οι σκελετοί ήταν κατά πολύ παλαιότεροι, αλλά βρέθηκαν επίσης και ξύλινα αντικείμενα, σιδερένιες αιχμές δόρατος, δερμάτινα υποδήματα και δαχτυλίδια. Κατά τις επόμενες δεκαετίες, οι έρευνες υπέδειξαν ότι η περιοχή αυτή αποτέλεσε σημείο μαζικού θανάτου δύο φορές, καθώς μία ομάδα σκελετών, αποτελούμενη κυρίως από νοτιο-ασιατικό DNA, χρονολογείται γύρω στον 9ο αιώνα, ενώ η δεύτερη, στην οποία ανήκουν οι ανατολικο-μεσογειακοί, χρονολογείται περίπου στον 19ο αιώνα.
Σύμφωνα με ντόπιες παραδόσεις, έχουν υπάρξει πολλές περιπτώσεις προσκυνητών που ταξιδεύουν εκεί με σκοπό να φτάσουν στο ναό της ινδικής θεάς του βουνού, Nanda Devi. Υπάρχει μάλιστα ένας μύθος, ότι η θεά σκότωσε κάποτε έναν βασιλιά, τη σύζυγό και τους καλεσμένους του, λόγω της αγενούς και ηδονιστικής συμπεριφοράς τους κατά τη διάρκεια του προσκυνήματος. Έχει επίσης προταθεί ότι οι σκελετοί και τα οστά προέρχονται από τις απώλειες κάποιου στρατού που πέρασε από εκεί, είτε από θύματα επιδημίας.
Στην περίπτωση της 2ης ομάδας (Roopkund_B), η υπόθεση του προσκυνήματος, καθώς και του επελαύνοντα στρατού, είναι απίθανες. Ούτε η περίπτωση επιδημίας έχει λογική, αφού οι αναλύσεις έδειξαν πως δεν ταλαιπωρούνταν από κάποια ασθένεια. Όπως προαναφέρθηκε, 13 σκελετοί, του 19ου αιώνα περίπου, έχουν καταγωγή από την ανατολική Μεσόγειο, και κυρίως την Κρήτη και την ηπειρωτική Ελλάδα. Γιατί έφτασαν ως εκεί; Ποιος ήταν ο προορισμός τους; Πώς πέθαναν;
Μια σύνδεση αυτών των σκελετών με την ελληνική παρουσία στην Ινδία κατά τα ελληνιστικά χρόνια φαίνεται ιδιαίτερα δελεαστική, όπως λένε όμως οι επιστήμονες, οι σκελετοί αυτοί έχουν μηδαμινή γενετική μίξη με ασιατικούς πληθυσμούς της ευρύτερης περιοχής. Δεδομένου ότι η χρονική διαφορά των σκελετών με την πτώση του Ινδο-Ελληνικού βασιλείου είναι 17 αιώνες, είναι αδύνατο να μην υπήρχε η παραμικρή νότιο-ασιατική και ανατολικό-ασιατική επιρροή στο DNA τους.
Μέχρι στιγμής η επικρατέστερη θεωρία είναι ότι οι άνθρωποι στους οποίους ανήκαν αυτοί οι σκελετοί, και πιθανότατα ήταν Έλληνες του 19ου αιώνα, ήταν μέρος μιας ομάδας εμπόρων, οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους από χιονοθύελλα ενώ διέσχιζαν τα Ιμαλάια. Η συστηματική ανθρωπολογική και αρχαιολογική μελέτη της περιοχής είναι ιδιαίτερα δύσκολη, καθώς πέρα από τις αντίξοες καιρικές συνθήκες και τις κατολισθήσεις, ο χώρος έχει υποστεί ζημιές από πεζοπόρους και προσκυνητές, οι οποίοι έχουν παραποιήσει τη φύση σκελετών και οστών κι έχουν αφαιρέσει τεχνουργήματα.
Όσο οι έρευνες συνεχίζονται, οι ερωτήσεις πληθαίνουν και προβληματίζουν τους επιστήμονες. Ας ελπίσουμε ότι στο μέλλον θα μπορέσουμε να μάθουμε περισσότερα για την λίμνη αυτή, γεμάτη από σκελετούς και μυστήριο.
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου