Ρωσία, Κίνα και Ιράν μετατοπίζουν το κέντρο βάρους της παγκόσμιας ισορροπίας που μέχρι πρότινος ισοσταθμιζόταν μεταξύ της Δυτικής Ευρώπη...
Ρωσία, Κίνα και Ιράν μετατοπίζουν το κέντρο βάρους της παγκόσμιας ισορροπίας που μέχρι πρότινος ισοσταθμιζόταν μεταξύ της Δυτικής Ευρώπης και των ΗΠΑ, προς την ευρασιατική ήπειρο, μετασχηματίζοντας την παγκόσμια μονοπολική τάξη σε πολυπολική. Ο ρόλος αυτών των τριών χωρών στην παγκόσμια οικονομία αυξάνεται με ραγδαίους ρυθμούς και η γεωπολιτική τους επιρροή αλλάζει τον κόσμο όπως αυτός είχε διαμορφωθεί μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και ειδικότερα μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και την διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας.
Η Ευρασιατική Οικονομική Ένωση με κεντρικό καθοδηγητή την Ρωσία, ο «δρόμος του μεταξιού» με πρωτεργάτη την Κίνα και ο στρατηγικός ρόλος του Ιράν στην Μέση Ανατολή που στόχο έχει την σταθερότητα και ανάπτυξη στην περιοχή, σηματοδοτούν μια σημαντική αλλαγή στην παγκόσμια τάξη, μια αλλαγή που έχει ως ορίζοντα έναν πολυπολικό κόσμο.
Στην σφαίρα επιρροής των τριών αυτών χωρών εμπίπτουν οι περιοχές με τις μεγαλύτερες αποσταθεροποιητικές συγκρούσεις.
Πρόκειται για τις περιοχές της Ανατολικής Ευρώπης (Ουκρανία) και της Μέσης Ανατολής-Αραβικής Χερσονήσου (Συρία, Ιράκ, Υεμένη), οι οποίες επηρεάζουν και τις αναταραχές στην Βόρεια Αφρική (Λιβύη, Σουδάν). Η κοινή πηγή αστάθειας σε αυτές τις περιοχές (με εξαίρεση την Ουκρανία) είναι η ισλαμική τρομοκρατία που έχει ως ιδεολογικό υπόβαθρο τον σουνιτικό βαχαμπισμό και ως εκτελεστικά όργανα στην περιοχή, πέραν των ισλαμοσυμμοριτών, την Τουρκία και την Σαουδική Αραβία. Η ισλαμική τρομοκρατία που εκπορεύτηκε από το βαθύ σιωνιστικό παρακράτος της Ουάσιγκτον είχε ως στόχο την αποσταθεροποίηση του Ιράν μέσω της Συρίας, καθώς ο ρόλος της Τεχεράνης στην Μέση Ανατολή γινόταν όλο και πιο καθοριστικός, και την περικύκλωση της Ρωσίας.
Η επιδείνωση της κατάστασης στην Συρία (πέντε χρόνια συνεχούς συμμοριτοπόλεμου οδήγησαν σε λειψανδρία τον κυβερνητικό στρατό) και ο κίνδυνος αποσταθεροποίησης του Ιράν υποχρέωσαν την Ρωσία, η οποία είχε την πλήρη και ουσιαστική στήριξη της Κίνας, να επέμβει στρατιωτικά για να στηρίξει τους περιφερειακούς της συμμάχους στην περιοχή. Η στήριξη των περιφερειακών συμμάχων αφορούσε το ένα σκέλος της ρωσικής επέμβασης. Το δεύτερο σκέλος, εξ ίσου σημαντικό, ήταν η καταπολέμηση της ισλαμικής τρομοκρατίας η οποία εν δυνάμει θα επηρέαζε τις μουσουλμανικές-σουνιτικές επαρχίες της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Το τρίτο σκέλος της ρωσικής επέμβασης, κάτι που ίσως δεν έχει γίνει αντιληπτό από πολλούς, αφορούσε τον περιορισμό της επιρροής της Τουρκίας και της Σαουδικής Αραβίας στην Μέση Ανατολή.
Με την επιτυχή επέμβαση της Ρωσίας στην Συρία δεν άλλαξαν μόνο οι ισορροπίες στην Μέση Ανατολή, αλλά επηρεάστηκε γεωστρατηγικά και η Βόρεια Αφρική. Ήδη στην διαλυμένη από την νατοϊκή επίθεση Λιβύη δυνάμεις που πρόσκεινται στην Μόσχα (στρατηγός Χαφτάρ) πολεμούν με επιτυχία τους μισθοφόρους της Αλ Κάιντα και τους τοπικούς φυλάρχους που την υποστηρίζουν προσπαθώντας να ανασυστήσουν την κρατική οντότητα της χώρας, ενώ στην Αίγυπτο μετά την βίαιη επικράτηση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας που είχε την υποστήριξη της Τουρκίας, της Σαουδικής Αραβίας και του σιωνιστικού παρακράτους των ΗΠΑ, η κατάσταση εξομαλύνθηκε με την επέμβαση του Στρατού και ο σημερινός ηγέτης της χώρας στρατηγός αλ Σίσι συνεργάζεται στρατιωτικά και οικονομικά με την Μόσχα επιδιώκοντας μια περίοπτη στρατηγική θέση στην περιοχή.
Η Μόσχα, το Πεκίνο και η Τεχεράνη γνωρίζουν πολύ καλά ότι μετά την εκλογή Τραμπ το κέντρο διοίκησης και ελέγχου της ισλαμικής τρομοκρατίας έχει μετατεθεί από την Ουάσιγκτον στην Άγκυρα και το Ριάντ. Ο καθοριστικός πλέον παράγοντας αποσταθεροποίησης της Μέσης Ανατολής, Βόρειας Αφρικής και Ανατολικής Ευρώπης δεν είναι οι ΗΠΑ αλλά στην μεν Μέση Ανατολή η Τουρκία και η Σαουδική Αραβία, στην δε Ανατολική Ευρώπη το ΝΑΤΟ υπό την καθοδήγηση της Γερμανίας της πρώην κομμουνίστριας Μέρκελ.
Η Μόσχα προσπαθεί το τελευταίο διάστημα, έχοντας την συμπαράσταση του Πεκίνου και της Τεχεράνης, να επιτύχει μια πολύπλοκη συμφωνία με καθένα από τους τρεις αυτούς γεωπολιτικούς παίκτες. Το χαρτί που χρησιμοποιεί λέγεται συντελεστής ενέργειας, τουτέστιν κίνητρα για ενεργειακούς διαδρόμους, κάτι που είναι ζωτικής σημασίας για την Γερμανία, επηρεάζει την Τουρκία, ενώ για την Σαουδική Αραβία ο συντελεστής ενέργειας είναι η αύξηση της διεθνούς τιμής του πετρελαίου κατόπιν συνεννόησης με την Ρωσία, κάτι πολύ σημαντικό για την οικονομική επιβίωση της βασιλικής δικτατορίας του Ριάντ.
Ιδιαίτερα η Τουρκία μετά την οικτρά πολιτικά και στρατιωτικά αποτυχημένη επέμβαση της στην βόρεια Συρία, είναι υποχρεωμένη να αναστείλει τα όποια νεοοθωμανικά της σχέδια για την Μέση Ανατολή και η πρόταση της Ρωσίας για τον ενεργειακό διάδρομο Turkish Stream αποτελεί μια πολιτική σανίδα σωτηρίας την οποία δεν μπορεί να αγνοήσει παρ’ όλες τις πιέσεις που δέχεται από το διεθνές σιωνιστικό λόμπι και παρ’ ότι το έργο αυτό οικονομικά δεν είναι βιώσιμο αφού θα λειτουργεί παράλληλα με τον αγωγό TANAP (Trans Anatolian Pipeline), κάτι που γνωρίζει πολύ καλά τόσο η Άγκυρα όσο και η Μόσχα. Η Μόσχα λοιπόν χρησιμοποιώντας τον ενεργειακό συντελεστή προσπαθεί να αμβλύνει την ένταση στην Μέση Ανατολή, τιθασεύοντας την Τουρκία και την Σαουδική Αραβία, και ταυτόχρονα αποκλιμακώνει τις θερμές ζώνες εντός των σφαιρών επιρροής της, αλλά και των σφαιρών επιρροής της Κίνας και του Ιράν, αποφεύγοντας την καταστροφική αποσταθεροποίηση της Ευρασίας που είχαν εμπνευστεί οι Αμερικανοσιωνιστές.
Η Ρωσία, η Κίνα και το Ιράν φαίνεται να καθορίζουν τις εξελίξεις στην Ευρασία και μετά την εκλογή Τραμπ το σχέδιο για τον αγώνα παγκόσμιας ηγεμονίας των Αμερικανοσιωνιστών γίνεται άσχετο. Συνδυάζοντας τον πληθυσμό της ευρασιατικής ηπείρου και την οικονομική ανάπτυξη της Ρωσίας, της Κίνας και του Ιράν, αλλά και της Ινδίας, κατανοούμε ότι σε λίγο διάστημα η περιοχή που εκτείνεται από τα παράλια της Πορτογαλίας έως την Κίνα και τις ακτές της Ανατολικής Ρωσίας θα είναι ο κεντρικός άξονας γύρω από τον οποίο θα περιστρέφεται η παγκόσμια οικονομία.
Η Ευρασία γίνεται ο πυρήνας του κόσμου και το όραμα αυτό ενσωματώνει πολλά χρόνια σχεδιασμού της Ρωσίας, της Κίνας και του Ιράν.
Το στρατηγικό αυτό όραμα μπορεί να γίνει εφικτό, μπορεί να σφυρηλατηθεί, μόνο υπό μια πολυπολική ηγεσία η οποία θα έχει ως πρωταρχικό στόχο την εμβάθυνση της σταθερότητας, προκειμένου να προωθηθεί αποτελεσματικά η οικονομική ανάπτυξη που θα ωφελήσει όλα τα έθνη και όχι κάποιες κρυφές σιωνιστικές νομενκλατούρες. Η Ρωσία, η Κίνα και το Ιράν φαίνεται ότι έχουν την πρόθεση και την θέληση να επιταχύνουν το έργο της συνεργασίας στην Ευρασία, έχοντας ως θεμέλιο την πολυπολική παγκόσμια τάξη.
Γ. Λιναρδής
_restored.jpeg)
